Review: Back 4 Blood

Back 4 Blood moet de nieuwe multiplayer zombie shooter zijn, die jou en je vrienden gedurende de Halloween maand zoet moet houden. Maar, is deze game ook daadwerkelijk interessant genoeg om je andere horror games aan de kant te gooien?

Back 4 Blood is een game met een sterke keerzijde. Het ene moment zit ik in de intense actie met vrienden en schreeuwen we naar elkaar, denkende dat dat een goede tactiek is. Het andere moment zit ik me volledig te irriteren aan domme bots, lompe animaties en stijve gameplay. Maar, hoe wegen die twee zijdes tegen elkaar op? Laten we er even induiken!

Back 4 Blood hanteert meerdere modi, waar de co-op story eigenlijk het tofst is om te spelen. Sterker nog, de andere modi kan je links laten liggen. Met solo speel je vrijwel niks vrij en is de ervaring ‘meh’ op z’n best en de PvP multiplayer is echt een unbalanced shit show. Dus, deze review zal dan ook vooral ingaan op de co-op verhaallijn waar je samen met vrienden of vreemden, of bots, doorheen kan spelen.

Verhaal, of niet?

Back 4 Blood hanteert de standaard ‘er zijn zombies, schiet ze dood’ verhaallijn en is dus ook een verhaal dat je snel vergeet. Sterker nog, ik kreeg het verhaal vaak niet eens mee, of vond het lastig te volgen. Er zat ook weinig tot geen structuur in, waar een boel cinematics, vooral in het begin, vooral bestaan uit jou en je team die wegrijden in een Hummer.

De personages hebben allemaal hun quirky karakteristieken, maar zijn niet direct memorabel. Ze zijn vooral fijn om te spelen vanwege unieke wapens/ gadgets, niet vanwege een goede schrijfstijl. Maar, je speelt Back 4 Blood dan waarschijnlijk ook niet voor het verhaal, het is geen Days Gone. Je speelt de game voor de minute-to-minute actie en gameplay, of om samen met je vrienden een avondje herres te hebben en naar elkaar te schreeuwen.

Hoe speelt het dan?

Je speelt in Back 4 Blood door acts heen, die dan verschillende missies hebben in meerdere gebieden. Na iedere act ben je aan het sprinten naar de saferoom, samen met je team. Eenmaal veilig, dan kan je je currency uitgeven voor betere wapens en upgrades en ga je door naar het volgende level. Deze structuur werkt heel fijn en de lineaire progressie komt hier goed tot z’n recht.

De game begint dan ook echt pas leuk te worden als je met mensen samen speelt. Je moet zelf  met je vrienden de slingers  ophangen, dus jouw ervaring met de game ligt hoogstwaarschijnlijk echt aan de mensen waar je mee speelt. Ik merkte wel dat ik na een aantal uur verveeld kon raken door de doelloze horde aan zombies die van alle kanten op je af komt. Er zijn gewoonweg niet genoeg enemy types om het interessant te houden en sommige zombies zijn ook gewoon echt kapot vervelend.

In essentie is het dus gewoon een zombie shooter, waar je door gebieden heenrent om alles te vermoorden, je objective te spelen en naar een eindpunt te rennen. Helaas mis ik de vloeiende gameplay hier met grote maten. De controls voelen vaak achterhaald en zijn niet zo vloeiend als je zou hopen, tevens is de gunplay niet wonderbaarlijk fantastisch. Wapens spelen wel allemaal uniek van elkaar en door de terugslag op ieder wapen ga je wat meer nadenken over je timing en hoe veel kogels je opeenvolgend eruit pompt. Maar, ik persoonlijk voelde de gunplay vaak gewoon niet echt. De wapens zien er allemaal ook vrij standaard uit, net als de rest van de game overigens. Daarbij moet ik wel zeggen, dat de gunplay overkoepelend prima is en dat veel mensen er wel van genieten.

Snipers zijn trouwens waardeloos, door de enorme hoeveelheid aan zombies heeft het echt geen zin om dit wapen op te pakken.

Build your deck

Wat wel een heel goed uitgewerkt element is en iets dat je echt in je voordeel kan gebruiken, is het deck systeem. Zo kan je met een goed deck jouw gekozen personage meer benutten dan zonder. De correlatie tussen je gekozen personage en de decks die je aan maakt is echt heel belangrijk voor goede teamplay en een sterke run.

Zie de kaarten als een soort bonussen, of perks. In het begin lijken de kaarten die je krijgt willekeurig te zijn, al vrij snel kom je erachter dat je meer controle hebt dan je denkt. Zo kan je dus echt builds maken voor jezelf en voor je team. Dit is misschien wel één van de beste, als al niet de beste feature in Back 4 Blood. Kaarten kunnen je dus algehele bonussen geven in healing, reload speed en ammo capacity. Maar, ze kunnen ook je normale slag veranderen in een messteek, waardoor je geen meelee wapen nodig hebt als secondary.

Jouw arsenaal, of niet?

De guns in totaliteit zijn heel nice uitgewerkt. Ze spelen stuk voor stuk erg verschillend en je merkt dat je soms beter een shotgun of AR moet kiezen. Een kleine sidenote is dat je voor zelfs een revolver heel veel kogels kan dragen, waardoor je sneller geneigd bent om ook een wapen te gebruiken dat in andere games misschien met 16 kogels zou hebben. Ook slagwapens worden significant, doordat je ze met gebruik van een goede kaart uit je deck sterke bonussen kan geven, zoals heal op impact. Ook de attachments die je in je safe room kan kopen, of kan vinden, maken echt een verschil. Zo kan je dus én een wapen zoeken waar je voorkeur naar uit gaat én deze upgraden met verschillende attachments. Daarbij gezegd zijn scopes met een hoge zoom niet altijd handig, gezien de zombies vaker in je gezicht staan dan op afstand.

Heel erg tof dus om een wapen uit te zoeken waar je voorkeur naar uit gaat, deze uit te bouwen met attachments die je vindt, of koopt aan het begin van ieder level, om zo door de game te spelen, toch? Helaas niet, want de enorm grote keerzijde van deze medaille is dat er geen loadout systeem in het spel zit. Je begint iedere keer met een standaard wapen, zonder attachments en de wapens die je kunt vinden of kopen zijn altijd willekeurig. Je kunt dus geen vooraf gedefinieerd pad opstellen van wapens en attachments die je wilt kopen. Hierdoor voelt het hele systeem dan ook helemaal niet engaging, want zodra het hoofdstuk voorbij is, en je een nieuwe begint, start je overnieuw met je starter wapen.

Het heeft simpelweg geen nut om jouw ‘build’ achterna te gaan, want het is te willekeurig. En dit geldt dan ook voor het decksysteem. Zonder de wapens waar jij jouw deck op baseert, heeft het allemaal geen zin natuurlijk. Alles is veel te random ingedeeld om de herspeelbaarheid vers te laten houden, maar op deze manier geeft de eerste playthrough weinig hoop om er een tweede of derde keer doorheen te gaan.

Bots be bots

Als jij geen team van 4 man bij elkaar krijgt gesprokkeld en geen online mensen kan vinden, dan kom je al gauw in een team met computergestuurde spelers; bots. Deze bots zijn echter dommer dan een blinde goudvis. Bots zullen je nauwelijks tot nooit oprapen als je down bent, ze pakken items niet goed op, ze schieten vaak pas als de zombie al tegen ze aan staat te rammen. Ze zijn vaak meer een zorg dan een leuke extra. Dit was soms zo erg dat ik midden in een run gestopt ben, om te kijken of ik niet toch online spelers kon vinden. Ook gaf mij dit soms het gevoel dat de game of al vrij weinig spelers had, of dat deze gewoon niet goed bij elkaar worden gegooid door de in-game match systemen.

Multiplayer & Solo

Hier wil ik liever niet veel woorden aan vuil maken, de multiplayer is het voor 90% van de spelers gewoon niet waard. Er zijn een boel balancing issues en de gameplay is gewoon niet engaging of verfrissend. Het spelen als een ‘Ridden’ is echt geen pretje trouwens. Ook is de uitleg in de multiplayer niet fantastisch door een achterhaald menu op gebied van gebruikerservaring. Na een paar potjes moest ik de game gewoon even afsluiten en tot rust komen, zo frustrerend is het om dit te spelen

Dit geldt overigens ook voor solo play. Je speelt weinig tot niets vrij als je de solo mode speelt, waardoor het gewoonweg geen zin heeft en ook geen leuke ervaring is. Deze mode hadden ze wat mij betreft weg mogen laten, of veel beter mogen uitwerken.

Graphics & performance

De game speelt over het algemeen meer dan prima op de Playstation 5, met dipjes in performance alleen wanneer het echt even herres is en vol Ridden staat. Voor de rest hield de game een stabiele 60 frames per seconde aan. Grafisch is de game best prima, echter ziet het er wel uit als een soort standaard Unreal Engine titel.

Verdict

Back 4 Blood is een game die verbeterd op Left 4 Dead op een aantal vlakken, maar die ook veel dingen juist minder goed oppikt. Het is een frustrerende ervaring die pas leuk wordt wanneer je deze met vrienden speelt, en zelfs dan zijn er genoeg minpunten te vinden. Het wapensysteem is fantastisch, maar wordt redundant en insignificant door het missen van wapen progressie. Het deck systeem is tof en goed uitgewerkt, maar door dat je dus weinig keuze hebt in de wapens vooraf, kan je je deck niet goed afstemmen met je wapens. De game voelt gewoon vaak niet uniek genoeg in totaliteit. Zo is ook de algemene gameplay niet heel engaging, tenzij je jezelf vermaakt met wat vrienden. Er is maar 1 mode interessant genoeg om daadwerkelijk te spelen, alles eromheen is verwaarloosbaar. En toch, heb ik het (samen met maten) op veel momenten wel echt naar mijn zin gehad.