Review: Forspoken

Square Enix teased deze game al vanaf de Unreal Engine 5 aankondiging. Maar, Forspoken is nu toch echt uitgekomen. De game beloofde enorm veel, maar houdt het zich ook aan al die beloftes? We gaan het meemaken!

Forspoken is een compleet nieuwe Fantasy Action RPG, een nieuwe IP vanuit Square Enix dus! Wij weten uiteraard dat Square aardig goede titels onder de naam heeft staan. Je merkt aan deze titel ook wel de gelijkenissen met (vooral oudere) Square titels, maar zijn die overeenkomsten en nostalgische features genoeg om alles tot een sterk, coherent eindproduct te brengen?

Is Frey bae?

In Forspoken volg je een vrij hyperactieve Frey. Zij wilt graag met haar lieftallige kat weg uit de stad van valse beloftes en een nieuw leven starten, ergens anders. In de mitst van alle hectiek om op wat discutabele illegale manieren van geld krijgen te komen, belandt Frey in een totaal nieuwe fantasiewereld: Athia. Hier ontdekt ze al gauw dat de gouden armband die ze om heeft getrokken om in die wereld te transporteren, er één met een stem is. Deze cocky armband geeft haar dan ook de mogelijkheid tot magische krachten, die ze uiteraard nodig gaat hebben op haar avontuur door een onbekende wereld. Naast de magische krachten, zal Frey deze benutten om door de wereld te traverseren op parkourende wijs. Athia is een wereld vol gevaren genaamd de ‘Break’. De overlevenden die in deze wereld wonen, die hebben zich vrijwel allemaal genesteld in een centrale plek. Je gaat vier bosses moeten verslaan om dit tot een happy ending te brengen en die hebben ieder zo hun eigen storyline.

Het jammere is, dat de story en setting enorme potentie hebben. Alhoewel die potentie soms naar het licht komt, blijft deze meestal in een donker hoekje, verscholen onder cringeworthy dialogen en open world afvinklijstjes. De game geeft ook niet een sterke eerste indruk en vooral veel cinematics en uitleg, iets waar ik met zo’n standaard plot als Forspoken echt niet op zit te wachten. Het duurde dan ook enkele uren voor dat ik überhaupt mijn draai kon vinden in de game. Maar, ken je dat gevoel dat je eindelijk je draai gevonden hebt in bed, en vervolgens je kussen zo warm is dat je hem moet draaien? Dat gevoel had ik bij Forspoken dus ook. Wanneer de game eindelijk los komt qua verhaal en dynamische speelelementen, zijn er weer andere vermoeiende elementen op de loer.

I did that?!

Uiteraard is Frey verwonderd door haar nieuwe krachten, echter voelt haar dialoog enorm geforceerd en tenenkrommend of zelfs beschamend. Dit personage is gewoon enorm modern geschreven en dat valt bij mij niet heel lekker. Athia zelf is een mooi landschap om te zien, maar krijgt op politiek gebied en qua side characters gewoon niet voldoende aandacht. De focus ligt te veel op de elementen die gewoonweg irritant zijn. Forspoken heeft echter wel een mooie, uitgebreide en uitgedachte wereld met veel side content, content die niet eens allemaal voelt als side content. Vooral het op vloeiende wijze traverseren door Athia voelt gewoon enorm fijn, bijna net zo therapeutisch als het slingeren in Spider-Man (maar niet helemaal). Jammer dat je soms wordt afgeremd door een stamina balk.

Combat

De combat is waar de frustraties soms hoog kunnen liggen. Waar de naadloze en vloeiende ervaring van rondrennen enorm chill is, heeft de combat de stroefheid van een roestige spijker. De magie voelt niet echt als magie, maar meer alsof je Halo zit te spelen. Het richten voelt stijfjes en statisch en ook gewoon enorm frustrerend. Naast de vele combat opties, blijft het hele systeem enorm oppervlakkig. Ondanks dat er verschillende soorten vijanden zijn, zijn die niet bepaald allemaal op een andere manier te bevechten, het komt vrijwel altijd op hetzelfde neer. Ondanks dat het allemaal flashy oogt, voelt het niet als ‘fun’. Ik denk dat meer tijd en expertise dit systeem vol potentie wel tot een hoger succes had kunnen tillen, dat is echt nu niet het geval.

Leuk voor ’t oog

Forspoken ziet er flashy en mooi uit. De combat oogt enorm cool en de flow van parkour ook. De game zelf heeft een lekker levendig kleurenpalet en alles is scherp en overzichtelijk. De UI kan nog wat werk gebruiken maar het is wel cool dat alles een beetje meebeweegt. Ook de verschillende soorten gebieden hebben hun unieke elementen. Maar, er had meer aandacht besteed kunnen worden aan die echte show-stoppers. Als je dan zo’n mooie fantasiewereld neergooit, laat ons dan ook even die adempauzes nemen, in gebieden waar je echt even rond wilt kijken en alles in je op wilt nemen. Ik snap dat de game natuurlijk gebaseerd is op de vlotte movement van Frey, maar toch zou even stilstaan bij een enorm mooi gebied wel een fijne toevoeging zijn geweest. Doordat de wereld zo gemaakt is op de movement, voelt het soms in grote gebieden best leeg aan.

Qua performance heb ik niet veel te klagen, je standaard fidelity opties zijn er en werken zoals ze moeten werken. ALhoewel 60FPS met de movement wel echt mijn voorkeur had. Maar, de game loopt soepel en is verrassend genoeg totaal niet zo buggy als ik had verwacht, althans in mijn playthrough. De muziek en geluiden zijn subliem, waar de dialogen nog veel aan de wensen overlaten.

Verdict

Forspoken is een beetje als blind graaien in een zak Jelly Beans met onorthodoxe smaken. Je weet niet of je lekker of vies gaat zijn. Het is een mixed bag, waar veel potentie zit in de elementen die eigenlijk juist ijzersterk hadden moeten zijn, maar nu gewoon niet goed uit de voeten komen. Het traverseren, exploreren en de graphics zijn wat dat betreft enorm goed. Echter laten de story en combat nog veel te wensen over. Ook is er genoeg content, maar voelt de wereld vaak leegjes aan. Ik ben niet enorm optimistisch over de toekomst van Frey als personage, echter wel over het gebruik van de engine en de wereld van Athia. Zou ik de game aanraden op full price? Overduidelijk niet. Is dit een leuke game om eens op te pakken, wanneer deze in de sale ligt? Wellicht. Maar, gezien de games die in de komende maanden uit gaan komen, is Forspoken zeker niet een game die ik platinum wil halen op mijn PS5.