Review: Hogwarts Legacy

Daar is die dan, eindelijk! De brief waar ik al vanaf mijn 12de levensjaar op wacht. De brief die een wereld voor mij opent, een hele magische wereld. Na 18 jaar wachten was ik bang dat deze brief nooit meer zou komen totdat Hogwarts Legacy aangekondigd werd. Zou het dan eindelijk? Zou ik de magische school in volle glorie mogen bezoeken? En nog belangrijker, is het het lange wachten waard geweest?

Tijdens de aanloop naar Hogwarts Legacy was ik al mega enthousiast over de mogelijkheden die de game te bieden heeft. In mijn eerste blog voor InTheGame schreef ik daarom ook uitgebreid mijn dromen en wensen uit. Maar komen deze uit? Kan Avalanche Software deze bijna onmogelijke taak waarmaken? Hetgeen waar ik de grootste vraagtekens bij had was het feit dat Avalanche zijn portfolio vooralsnog alleen bestond uit vrij simpele AA games. Zouden ze klaar zijn voor een mega stap als dit?

Het voelt als thuiskomen, met een twist

De game begint direct met een knaller. Door mysterieuze omstandigheden wordt jij later dan normaal toegelaten tot Zweinstein (Hogwarts). Als kersverse 5de jaars student staat je een jaar vol mysterie en ontrafelingen te wachten. Na het maken van je tovenaars leerling in een zeer uitgebreide character creator wordt je met een rotvaart deze wereld in gegooid. De eerste paar uren krijg je amper de tijd om even rustig tot adem te komen. Gringots de tovenaarsbank, draken, portkeys, een eeuwenoude mysterie met de bijbehorende ruïnes, puzzels en verborgen schatten vormen de basis van jouw avontuur. Natuurlijk sta je er niet alleen voor samen met jouw zeer betrokken mentor/leraar Professor Fig ga je dit avontuur aan. De game speelt zich af in de groene bergen van Schotland in het jaar 1890. Dat de game zich bijna 100 jaar voor de boeken/films afspeelt geeft Avalanche de vrijheid om hun eigen stempel te drukken op deze franchise en dat gebeurt op een indrukwekkend maar vertrouwde manier. Voor fans van de serie zal de game werkelijk voelen als thuiskomen. Dit begint al bij je eigen brief die jou toegang verleend tot de befaamde school. Eenmaal de great hall binnen getreden krijg je de sorteerhoed op je kruin waarna je na een paar vragen in je huis wordt gedeeld (Ik zat in Griffoendor). Niet eens met de keuze van de hoed? Dan kun je net zoals Harry zelf je preferentie doorgeven.

 Vanaf het moment dat Hogwarts Legacy zich daadwerkelijk opent zul je veel herkenbare elementen zien. Niet alleen is het kasteel ontzettend goed nagebouwd maar voelt het ook indrukwekkender dan het kasteel uit de films. Je loopt door grote hallen die een vertrouwde, uitgebreide en indrukwekkende nadruk op je achterlaten. Overal zijn geheimen te ontdekken waardoor het keer op keer een genot is om door het kasteel te struinen. Maar dat vertrouwde gevoel is niet alleen te vinden in de muren om je heen. De Harry Potter wereld zit vol met bekende tovenaars families waarvan namen zoals Weasley en Black de revue passeren net zoals de bekende geesten die rondzweven waaronder Nearly-Headless Nick. Naarmate de game vordert zal je de vertrouwde muren van Zweinstein steeds meer achter je laten en de groene bergen van Schotland al wandelend of vliegend verkennen. De wereld is groot en er is veel te vinden, waaronder puzzels achtergelaten door de bekende tovenaar Merlijn of grotten vol vijanden en schatten. Bezoek het bekende stadje Hogsmeade met al zijn winkeltjes of neem een bezoekje aan een van de kleine dorpjes (hamlets) binnen Schotland. Zowel in het kasteel, Hogsmeade als de open wereld vind je een legio aan side-quests van groot tot klein. De game verrast je constant met diepe verhaallijnen die je van je vrienden op school krijgt alsook vind in de wereld. Ga opzoek naar een speciaal magisch beest of kom terecht in een haunted mansion die met momenten best griezelig is.

Revelio, Reparo, Expelliarmus of AVADA KEDAVRA!

Hogwarts Legacy is een RPG maar na ongeveer 40 uur in de game rondgelopen te hebben vind ik het lastig om de game als een echte RPG te zien. De game geeft je de mogelijkheid om je eigen tovenaarsleerling te maken, lessen te volgen waar je een hele reeks aan memorabele leraren en leraressen ontmoet met ieder een unieke persoonlijkheid. Tijdens deze lessen leer je een grote reeks aan spreuken die jou helpen de wereld te verkennen en vijanden te verslaan. Je gebruikt Wingardium Leviosa (not leviosarrr!) om platformen te laten zweven, Expelliarmus om je vijanden te ontwapenen, Reparo om bruggen of andere elementen in de wereld te repareren, Alohomora om gesloten deuren te openen en nog een hele reeks aan krachtige spreuken die je kan gebruiken om vijanden mee te verslaan. Het is zelfs mogelijk om tijdens de – naar mijn mening – beste storyline van de game de 3 unforgivable spreuken te leren. Cruciatus de martelspreuk, Imperius de spreuk waarmee je de volledige controle krijgt over het slachtoffer en natuurlijk Avada Kedavra de dood spreuk die maar 1 iemand ooit heeft overleefd. Je kan deze spreuken leren en gebruiken op je vijanden maar de gevolgen van het leren van deze spreuken zijn er vrijwel niet. Door de gehele game krijg je een legio aan kleine keuzes en kan je mensen aanspreken hoe jij dat wilt (reageer je goed of slecht). Je krijgt kleine keuzes in de verhaallijnen die voor die missie een minuscule impact hebben, maar het eindpunt is vrijwel altijd hetzelfde. De game heeft weliswaar een goed en slecht einde in een aantal van de storylines maar de impact hiervan voel je amper. Daarom vind ik het lastig om de game op verhaal gebied een ware RPG te noemen aangezien je kan spelen als een true dark wizard maar de echte impact van de slechte keuzes die je maakt zouden zich veel meer op de voorgrond mogen begeven.

Duelleren en Stardew Valley

Waaneer de game wel echt aanvoelt als een RPG zijn de game mechanics die verder gaan dan het verhaal. Samen met je arsenaal aan spreuken verken je de wereld maar ga je ook in gevecht met een select aantal verschillende vijanden. Goblins, trolls, spinnen en dark wizards zijn een aantal van de vijanden die je voor de kiezen zal krijgen. Aangezien je altijd met je toverstaf vecht leunt de game op een vloeiend spel van ranged attacks. Deze spreuken hebben allemaal een kleur die aangeven wat voor type spell het is. Vijanden hebben vaak schilden met een kleur. Een vijand met een rood schild moet dan ook eerst aangevallen moet worden door? You guessed it, een rode spreuk! De combat is snel en all over the place maar wel strak en subtiel in elkaar gezet. Met name later in de game gooit de game een hoop vijanden tegen je aan waardoor je constant op je hoede moet zijn en op de juiste momenten je eigen schild moet gebruiken. Dankzij het gebruik van de rechter trigger en de button keys krijg je toegang tot 4 slots waar je spreuken in kan indelen dit geeft je uiteindelijk toegang tot 16 spreuken die je kan gebruiken en combineren. Een aantal van deze spreuken zijn niet alleen van toepassingen binnen de gevechten maar leer je ook spreuken die ervoor zorgen dat je onzichtbaar wordt of dieren kan vangen. Als je dacht dat Harry Potter de enige reeks was die de game heeft beïnvloed dan heb je het goed mis. Als een ware Newt Scamander kan jij de ware magie-zoöloog in je loslaten. Tijdens de story in de game unlock je op een gegeven moment de Room of Requirements. In deze magische kamer waar alles verschijnt waar jij behoefte aan hebt kan je je inner tovenaar loslaten. Van het brouwen van potions, het potten van magische planten en het onderhouden van magische dieren. Deze kamer is geheel aan te passen aan je eigen wensen. Hang wat mooie bewegende schilderijen aan de wand of decoreer een van de magische dieren ruimtes met een prachtig beeld.

De Goblin Rebellions van weleer

Kenners van de boeken en films weten dat de goblins niet bepaald de grootste fans zijn van ons mensen, en dan met name die mensen met magische krachten. Na jaren van onderdrukking volgden er meerdere rebellions met alle gevolgen van dien. Deze goblins en dan met name hun rebelse leider Ranrok zijn op zoek naar een antieke magische kracht die hen eindelijk de overhand zal geven over de tovenaars en heksen die hun onderdrukken. De antieke kracht en de zoektocht hiernaar staat centraal in het verhaal. Het is een unieke kant van de franchise die nog niet eerder is uitgebeeld en geeft meer karakter en diepgang aan de goblins zoals we die kennen uit de serie. Nog steeds zijn het norse, slimme en met name vaak manipulerende wezens maar tijdens deze reis ontmoet je ook goblins met een zachter karakter, leer je meer over de exacte reden waarom veel goblins zo negatief zijn tegenover de magische wereld. De game voelt daarom ook als een ware franchise game. De game heeft een uniek verhaal dat de mogelijkheid geeft om met name in sequels een zeer interessante en eigen kant op te gaan. Veel van de missies voelen voor nu nog als AHA momenten die vooral visueel erg indrukwekkend zijn. Je bezoekt bekende locaties maar ook nieuwe en uitgebreide tombes of grotten. Waar de game nog net wat achterloopt zijn de facial animations. Het voelt vaak een beetje stijfjes aan waardoor het verhaal en de goede dialogen nog net wat extra kracht hadden kunnen hebben. 

Verdict

De grote vraag is dan ook, is dit dan eindelijk de game waar ik als jonge jongen van droomde? Op die vraag moet ik antwoorden met een ja….. bijna! Door de gangen van Zweinstein lopen blijft een genot, vliegen door de lucht op mijn bezem door de mooie groene bergen van Schotland voegt alleen maar toe aan de magie en zowel het verhaal als de combat zitten vol AHA momenten waardoor het echt voelt alsof je eindelijk de brief hebt gekregen waar je al die jaren op wacht. Wel laat de game nog wat te wensen over met betrekking tot het roleplayen van een tovenaarsleerling. Zo heeft de game geen Zwerkbal (Quidditch) of toveraansschaak. Hebben je keuzes amper invloed op het verhaal. Is het volgen van lessen en spreuken leren zeer erg gekoppeld aan het verhaal en ook de omgang met medestudenten zit gekoppeld aan jouw progressie. Een ietwat meer sim-achtige gameplay als tovenaarsleerling waarin je echt het leven van een student kan leven en meer impact van de keuzes die je maakt die invloed hebben op een morality systeem zou net dat extraatje zijn wat deze game had kunnen omtoveren in de perfecte Harry Potter game.