Review: Pentiment

Obsidian brengt ons wederom een stukje magie in de vorm van Pentiment. Een murder mystery game die zich afspeelt in het 16e eeuwse Bavaria. Hoewel de game enige creatieve vrijheid gebruikt, blijft het indrukwekkend trouw aan de geschiedenis en mythologie waarop de game gebaseerd is.

Pentiment speelt zich af tijdens de 16e eeuw in Bavaria. Hoewel het stadje Tassing niet gebaseerd is op de realiteit, en je zo ziet dat Obsidian enige creatieve vrijheid neemt in het vertellen van het verhaal, is een groot deel van de omgeving wel trouw aan de tijd waarin Pentiment zich afspeelt. Ook de Romeinse (en natuurlijk voor een deel Griekse) mythologie komt daar bij kijken.

Wij volgen het verhaal van Andreas Maler, een reizende kunstenaar die een opdracht aanneemt bij een klein klooster in de buurt van Tassing. Terwijl hij werkt aan de opdrachten die hij aanneemt, werkt hij ook aan zijn eigen meesterwerk. Dit totdat een reeks van moorden voorkomt naar aanleiding van de belastingen die het klooster heeft opgelegd aan de boeren in de omgeving.

De eerste indruk van Pentiment komt echter niet van het verhaal. Vrijwel het eerste wat je zult zien aan Pentiment is de absoluut indrukwekkende art style. Pentiment ziet er uit als een middeleeuws schilderij dat hier en daar wat weg heeft van het raamwerk in een kerk. De gehele game is in 2D en maakt dan ook volop gebruik van de adembenemende visuals van de art style. Pentiment heeft geen voice lines. Je zult dus veel moeten lezen. Dit is dan ook een game die behoorlijk zwaar van stof is, en misschien niet een game die je na een lange dag werk tot diep in de nacht doorspeelt. Wie er niet een beetje de focus bij weet te houden, zal een hoop details missen. En de details zijn eigenlijk precies waar Pentiment menig andere game weet te overtreffen.

De tekst die door je dorpsgenoten worden gesproken hebben alleen een eigen font gebaseerd op hun sociale stand, niveau van opleiding en komaf. Zo zul je zien dat de meer welvarende mensen vaak een elegant krullend schrift gebruiken en hun interpunctie op orde hebben. De mensen van lagere sociale stand zullen zo nu en dan een fout maken en deze herstellen in de tekst. Dit is als speler dan ook te zien en geeft een unieke twist aan wat anders simpele lappen tekst zouden zijn.  Het verhaal speelt zich af verdeeld over een periode van 25 jaar. Naarmate je vordert in de game, en het verhaal ook vooruit gaat, krijg je steeds meer toegang tot geschrift. En zo je doprsgenoten ook. Elke volgende generatie dorpelingen krijgt meer onderwijs.

Gezien dit een Obsidian game is, krijg ook jij als speler veel vrijheid. Al snel krijg je verschillende dialogue options gepresenteerd, kies je de achtergrond van de hoofdpersoon en zul je je uiterste best moeten doen om aanwijzingen te krijgen in het mysterie dat centraal staat in Pentiment. Hoewel het verhaal verschillende uitkomsten heeft gebaseerd op hoeveel dingen jij aan het licht weet te brengen in je onderzoek, is het moeilijk je enkel te richten op wie er achter de moorden zit. Je keuzes in het verhaal hebben namelijk veel grotere gevolgen. De keuzes die je maakt kunnen namelijk gevolgen hebben voor het hele dorp en de mensen die er in opgroeien. Dit brengt veel motivatie, en dan ook enig schuldgevoel met zich mee. Obsidian weet namelijk als geen ander personages met charme, diepte en persoonlijkheid te maken. Je voelt je als speler dus al snel verbonden, en verantwoordelijk voor de mensen om je heen.

Deze uitdagingen komen voor als skill cheks die je het resultaat van voorgande keuzes tonen. Een erg interessante mechanic. Zeg je iets verkeerds, ken je een persoon niet (goed genoeg) dan zul je niet de antwoorden krijgen die je nodig hebt. Je krijgt gelukkig gelijk te zien of je de skill check gehaald hebt of niet.

Mocht je een dagje pauze genomen hebben, of niet meer weten waar je gebleven was, kun je het schrift van Andreas gebruiken. Andreas neemt uitvoerig informatie op in het boek dat je kunt gebruiken. Maps, aanwijzingen, notities over gesprekken en andere details. De game geeft je zelfs zo nu en dan uitleg over woorden die misschien in de hedendaagse taal niet (meer) voorkomen. Soms spreekt Andreas zelfs over wat zijn plannen waren. Zo pak je als verdwaalde speler snel weer de draad op. Het zijn dit soort details die Pentiment een magische ervaring maken.

Verdict

Pentiment is niet zomaar een game. Het is ook niet zomaar een game die inspiratie haalt uit kunst. Pentiment is kunst. Ik kan dan ook niet genoeg goede dingen zeggen over de game. Het is misschien niet een game die veel aan populariteit gaat winnen onder de typische hedendaagse gamer. Er zit weinig tot geen actie in de game. Het is geen shooter, geen duistere horror, geen puzzel game. Pentiment is een hele lap tekst en een lange zit. Het is een game waarvoor je moet gaan zitten met de volle aandacht. Het helpt daarbij als je enige kennis hebt van de tijd en geschiedenis waarop de game is gebaseerd. Er komen namelijk veel subtiele verwijzingen naar de mythologie en geschiedenis in voor. De enige strategie die je echt in de gaten zal moeten houden is de day-night cycle. Bepaalde activiteiten en gesprekken nemen tijd in beslag. Je hebt natuurlijk niet eeuwig de tijd en zo kunnen dagen voorbij gaan. Je zult dus niet de kans krijgen om elke aanwijzing te onderzoeken. Zo nu en dan zul je moeten kiezen met wie je gesprekken aan gaat of met wie je eet.

Pentiment bevat ook weinig muziek. De enige geluiden die je veel zult horen zijn het krassende geluid van pen en ink op papier wanneer de personages om je heen hun zegje doen.

Je sluit de game af door aan te wijzen wie, volgens jou, achter de moorden zit. Pentiment houdt zich echter niet zo veel bezig met de waarheid. Wie achter de moorden zit is uiteindelijk niet heel belangrijk. In plaats daarvan stelt de game jou voor de keuze om te bepalen hoe de geschiedenis in het geheugen staat en hoe de toekomst gezien zal worden.