Reviews 12 Jordy Gerritse 21 maart 2024
Wie de website al even in de gaten houdt weet dat ik een groot fan ben van Team Ninja games. Vanaf de eerste Alpha ben ik hooked aan de Nioh franchise en ook sinds de beta van Wo Long was ik helemaal down voor het volgende Team Ninja avontuur. Ook al was Strangers of Paradise niet de beste game en zat het verhaal nog vreemd in elkaar, was het alsnog een hele goede action-game. En dat is wat Team Ninja’s titels gemeen hebben. Ze hebben ontzettend gruwelijke actie en een heel net en taai ontwikkeld combat-systeem. Vanaf de eerste Ninja Gaiden werd dit duidelijk. Met Rise of the Ronin neemt Team Ninja een grote stap op gebied van narratief design, maar doen ze in mijn ogen een grote stap achteruit op gebied van actie en combat. Het voelt daarom minder aan als een Nioh in een open wereld, maar meer als een Ghost of Tsushima vervolg met een meer gegronde setting ontwikkeld door Team Ninja.
We hebben deze game al heel even besproken in onze preview. Ik zal proberen om niet te veel in herhaling te vallen, maar als je het idee hebt dat we iets missen in de review, hebben het misschien al besproken in de preview. Deze vind je hier!
Rise of the Ronin speelt zich af in de 19e eeuw aan het einde van de Edo periode. In deze periode opende Japan haar deuren voor het Westen. De komst van het Westen naar het land van de opstijgende zon zorgt voor een enorme opschudding in cultuur, economie en meer. Een land zo trots als Japan heeft dit met enorm veel moeite en tegenstribbeling omarmt. De game speelt zich af in deze omarming fase waarin we face to face komen te staan met de strijd tussen Japan en het Westen, allemaal op eigen land. We zien langzaam de invloed van het westen opkomen, en we voelen de strijd en mengen ons hierin. Aan de ene zijde heb je de Shogun. Dit is de gevestigde macht die graag met het Westen wilt optrekken om Japan sterker te maken, handel te drijven en de Japanse grootmacht naar een hoger niveau te tillen. Aan de andere zijde hebben we de anti-Shogun. Dit zijn de rebellen die tegen (bijna) alles is wat het Westen met zich mee brengt. Ze saboteren plannen van de Shogun, laten westerlingen onveilig voelen en doen er alles aan om de Shogun volledig af te breken.
Tijdens ons avontuur in Rise of the Ronin mengen we ons in deze strijd en moeten we keuzes maken die de wending en het einde van het verhaal beïnvloed. We moeten kiezen om bepaalde personen gratie te verlenen, of ze om de vlijmscherpe kant van onze katana te verlenen. We kiezen op meerdere momenten om de kant van de Shogun te kiezen of de kant van de Anti-shogun. De keuzes zijn aan de speler en alhoewel je vanaf de opzet van het verhaal wellicht een kant kiest gebaseerd op vroege gebeurtenissen, wissel je waarschijnlijk nog een paar keer van kant door latere gebeurtenissen. Wat Rise of the Ronin enorm goed doet is de speler laten voelen dat hij/zij in een conflict is, dat keuzes maken lastig is, en deze ontzettend harde gevolgen hebben. Het verhaal wordt enorm goed verteld in Rise of the Ronin waardoor ik voortdurend moeite had met het maken van een keuze. Enerzijds ook omdat je keuzes relaties kunnen beïnvloeden. We reizen namelijk niet alleen door Japan in deze game, maar doen dit met bondgenoten die we al reizend ontmoeten en helpen met hun eigen persoonlijke verzoeken. Alhoewel de keuzes die je moet maken keihard zijn, ontgrendel je later in het spel een optie om terug te spoelen of om eerdere missies opnieuw te spelen. Hierdoor kun je de toekomst met een actie uit het verleden weer aanpassen, mocht je je bedenken of de uitkomst van een andere keuze willen ervaren.
Wat Rise of the Ronin ook enorm goed doet is het vormen van bondgenoten met fictieve en echt bestaande figuren uit het Edo tijdperk. Alhoewel Rise of the Ronin een fantasievolle game is, neemt het een waargebeurd tijdperk met echt bestaande personen als template, maar neemt de ontwikkelaar uiteraard de creatieve vrijheid om een zo mooi en leuk mogelijk speelveld te creëren voor de speler met noemenswaardige verrassingen ook al weet je alles uit het Edo-tijdperk al. Gedurende je reis door Japan kom je tientallen personen tegen waarmee je een band schept. Iedere bondgenoot heeft daarbij een eigen verhaallijn die je kunt volgen. Deze bestaan uit korte quests in een reeks die je meer vertellen over de persoon, hun eigen struggles en deze hebben vaak nog een connectie met het verhaal en ook andere bondgenoten.
De verhaallijnen die je volgt met de bondgenoten zijn stuk voor stuk interessant en goed uitgewerkt en verdiepen de wereld en het verhaal enorm. Waar het overkoepelende verhaal bepaalde onderwerpen kort benoemd, worden ze verdiept in verhaallijnen met bondgenoten. Zo onderzoeken we een geneesmiddel tegen cholera, gaan met pioniers van de camera op pad om de mooiste landschappen van Japan te fotograferen en nog veel meer. Het verhaal en de bondgenoten zijn ongetwijfeld dé highlight van Rise of the Ronin. Ieder bondgenoot heeft ook een eigen bondgenoot-level. Deze gaat van 1 tot 4 en voor ieder level krijg je beloningen en ontgrendel je dialoogopties en voor een groot aantal personages zelfs romance-opties! Door de verhaallijnen te volgen bevorder je je relatie met je bondgenoten en ook door de juiste dialoogopties te kiezen kun je sneller in niveau stijgen met je bondgenoten. Daarnaast kun je ze ook cadeautjes geven. Ieder persoon heeft eigen voorkeuren. Sommige houden sommige van een fles sake, terwijl andere juist houden van schilderijen. Geef de juiste cadeautjes om sneller in niveau te stijgen om extra beloningen te ontgrendelen. Vervolgens kun je bij veel missies ook kiezen welke bondgenoten je mee neemt. Deze kunnen door AI bestuurd worden, maar je kunt de missies ook in co-op doen. Uiteraard is niet iedere bondgenoot vrij te kiezen. In een missie waarbij je anti-shogunate aanvalt, kun je geen bondgenoten kiezen die verbonden zijn met deze groep.
De open wereld in deze game is vrij typisch te benoemen. Het is een groot speelveld die zich duidelijk baseert op een waar bestaande versie van Japan in het Edo tijdperk. Geen verheerlijkte geromantiseerde versie van Japan zoals we kennen uit Ghost of Tsushima, maar een grauwe, gegronde, maar toch mooi en indrukwekkende visie van Edo’s Japan in de ogen van Team Ninja. In deze game is speelbaar Japan opgesplitst in 3 grote regio’s: Yokohama en omstreken, Tokyo met al haar districten en Kyoto. We beginnen in Yokohama, de eerste grote stad omringd door veel natuur en kleinere dorpjes. Na het doorlopen van het eerste hoofdstuk in het hoofdverhaal mag je ook naar Tokyo reizen en kom je onder andere verschillende bekende locaties tegen waaronder de Sensoji tempel in Asakusa. Heel tof om deze plek digitaal te bezoeken na er zelf geweest te zijn in 2019. Ten slotte kom je ook nog terecht in Kyoto.
In deze grote open regio’s heb je tal van quests en andere open-wereld activiteiten om te doen. Je kunt schatten vinden, katten zoeken, jagen op Most-Wanted targets, vijandelijke kampen bevrijden, iconische locaties fotograferen en nog veel meer. Voor iedere grote regio geldt dat je er makkelijk meer dan 20 uur in kunt rondrennen om open-world content te doen tussen de verhaallijnen door. Zo vertrok ik na alles gedaan te hebben in Yokohama en Tokyo ook pas na 41 uur naar Kyoto en zit je, denkend aan een completionist playthrough te kijken naar een speeltijd van 60 tot 70 uur om alles te doen wat de game te bieden heeft. En dit is exclusief het opnieuw spelen van eerdere missies om andere wendingen te zien gebeuren.
Waar een game als Ghost of Tsushima vooral straalt op grafische prestaties, weet Ronin ons niet zo te verbluffen als de PlayStation 4 game wist te doen. Maar dit wilt niet zeggen dat Rise of the Ronin een lelijke game. Is tegendeel. Het is dan geen stunner zoals we gewend zijn van een First Party PlayStation game, maar Rise of the Ronin ziet er ook behoorlijk goed uit. Ook in deze game heb ik meermaals genoten van het uitzicht en zien de cutscenes er in het verhaal ook heel erg goed uit. Details in de hoofdpersonages zijn goed en realistisch, al is het contrast groot met de veel terugkerende zelfde modellen voor willekeurige personages. Dit had toch wel iets beter gekund om het minder generiek uit te laten zien. Maar goed, ik ben ook niet in een Team Ninja game gestapt met de illusie om helemaal verrast te worden door hun grafische schoonheid. Team Ninja games zijn nooit lelijk, maar de graphics zijn nooit hun prioriteit geweest. Je merkt het in deze game wel een enorme vooruitgang is, maar er is alsnog ruimte voor verfijning.
Ten slotte waarom we allemaal de Team Ninja games zijn gaan houden. De combat. Dit is in Rise of the Ronin de grootste stap terug die we ooit hebben gezien in een Team Ninja game. Ongetwijfeld is met oog op een breder PlayStation publiek de combat aangepast. Maar zelfs met de moeilijkheid op ‘Twilight’, of ‘Hard’ is de combat ontzettend makkelijk te noemen. Tenminste, in vergelijking met eerdere Team Ninja games. Zelfs Wo Long is vele malen moeilijker dan Rise of the Ronin. Dat komt omdat de combat in deze game enorm versimpeld is naar eigenlijk maar een paar knoppen. Je hebt vierkantje die je kunt spammen en inhouden voor een basic attack en je hebt driehoekje voor je parry-attack. Verder heb je speciale weapon-arts die je doet met R1+ vierkantje, driehoekje, rondje of kruisje. Meer is er niet.
De combat is enorm parry-heavy, dit betekent dat jouw tegenstanders en jijzelf een posture-meter hebben die leegloopt door aan te vallen of te blokkeren, eenmaal leeg en je staat open voor een critical attack die gepaard gaat met een hele brute animatie die afhankelijk is van wapen keuze en vechtstijl. En daar zit in deze game ook de vrijheid en complexiteit in de combat. Er zijn verschillende soorten wapens, waaronder de Japanse katana, , dubbele katana, Odachi en polearm. Maar er zijn ook Westerse wapens zoals de sabel, Greatsword en speer. Ieder wapen speelt uniek en komt gepaard met vechtstijlen waar je er steeds meer van vrijspeelt. Iedere vechtstijl heeft weer een steen-papier-schaar element in verhouding tot andere vechtstijlen. Er zijn per wapen een stuk of 5 tot 10 vechtstijlen, maar je kunt er steeds maar drie tegelijk aanzetten in je wapen. Je kunt tijdens het vechten switchen van wapen-stijl, net zoals je dat deed in de Nioh games met de High, Mid en Low Stance. Per vechtstijl ontgrendel je ook unieke weapon-arts die je uitvoert met R1+ één van de 4 face-buttons op je controller.
De combat is, ondanks het erg versimpeld is, enorm vloeiend, snel en impactvol. Er zit gewicht achter iedere slag en het voelt net zo gruwelijk als je gewend bent van Team Ninja met brute finishers en dit keer ook enorm veel gore. Maar toch is het heel erg makkelijk. Vijanden zijn nauwelijks een dreiging en in sommige missies heb ik ook helemaal geen moeite om de bossfights op Twilight aan te gaan met slechts mijn vuisten. Het is echt met gemak de makkelijkste Team Ninja game die er is.
Dit zorgt er voor dat alhoewel het lekker blijft spelen, de combat op een gegeven moment een beetje saai en repetitief aanvoelt. Enerzijds dus omdat vijanden niet moeilijk zijn en anderzijds ook omdat er weinig variatie is in het soort vijanden waar je tegen vecht. Omdat we dus in een realistische setting spelen zijn er dit keer geen demonen, Yokai of andere monsters om tegen te vechten. We moeten het doen met mensen, wolven en wilde zwijnen. En de variatie hierin kon wat beter alhoewel je duidelijk merkt dat er veel verschillende soorten vijanden zijn, van Japanners tot westerlingen. Toch vecht je eigenlijk op een zelfde manier met ze allemaal. Af en toe vecht je tegen een iets grotere man die iets meer pijn doet. Sommige zijn agressiever dan de ander en de timing die je moet toepassen om te parryen varieert enorm, maar daar houdt de variatie ook wel bij op. Ook de bossfights zijn niet echt noemenswaardig wat ikzelf echt enorm jammer vind. Want dit is juist wat ik in Team Ninja games zo ontzettend gruwelijk vind. Ze maken echt de meest intense bossfights met gruwelijke designs, strakke gameplay en wilde soundtracks. Dit is bij Rise of the Ronin eigenlijk volledig afwezig waardoor ook iedere bossfight, als je het al zo kunt noemen erg hetzelfde en generiek aanvoelt.
Rise of the Ronin is een hele sterke, leuke en vermakelijke game, maar niet op die waarop ik dat had verwacht of gehoopt van Team Ninja. Narratief is deze game ontzettend sterk en zijn het verhaal en de personages de highlight van dit Team Ninja avontuur. De open wereld is in eerste instantie leuk om te verkennen, maar wordt vrij snel repetitief en voelt ook vrij snel wat leeg aan. De variatie in content is best beperkt voor een open-wereld game. Visueel ziet de game er mooi en realistisch uit. Je ziet duidelijk dat de game trouw is aan haar tijdperk met de eerste vertoningen van de Westerse samenleving in Japan. Dit is enorm mooi vormgegeven en verworven in de wereld. Ondanks het er prima uit ziet, hoef je niet te hopen op de grafische schoonheid vergelijkbaar met Ghost of Tsushima. Voor mij de aller grootste tegenvaller in Rise of the Ronin, is de combat. Althans er zeker een soort van complexiteit in zit, wat we gewend zijn van Team Ninja, is het enorm versimpeld en makkelijk om een breder publiek aan te spreken. De variatie in combat is ver te zoeken door een beperkt soort aantal vijanden en zo goed als niet bestaande bossfights. Die ik ontzettend mis in deze Team Ninja game.
Kortom, zoek je een soort Ghost of Tsushima met een iets complexer combat systeem en een enorm knap verteld verhaal in een waargebeurde setting waar je best veel van kunt leren? Dan is dit ongetwijfeld een game voor jou. Ben je echter net zo’n van Team Ninja als ik en verwacht je een echte taaie Team Ninja action-game met brute bossfights in een open-world setting, je Open-World Nioh als het ware? Dan is dit niet waar je op gehoopt had.
Tagged as:
Action Game Nioh Playstation 5 Rise of the Ronin Team Ninja
About the author call_made
Zelda fanboy. Retro Collector. Voornamelijk te vinden op het Playstation Network. Gamer sinds ik nog uit de fles dronk. Beide doe ik nog steeds, niets veranderd dus.
Binnen de bloeiende omgeving van elektronisch entertainment is intheGame een waardevolle entiteit en een integraal onderdeel van het dynamische ecosysteem van iTGmedia. Sinds zijn oprichting heeft intheGame zich gevestigd als een toonaangevende gemeenschap binnen de wereld van gaming en elektronisch amusement, gedreven door een passie voor het delen van actueel nieuws en boeiende content.
Ben jij geïnteresseerd in het versterken van ons team?
Dan zijn we op zoek naar jou!
Please login or subscribe to continue.
No account? Register | Lost password
✖Are you sure you want to cancel your subscription? You will lose your Premium access and stored playlists.
✖
Be the first to leave a comment