Review: Tomb Raider 4-6 Remastered

Aspyr is terug met een nieuwe remaster. Dit maal is Tomb Raider weer aan de beurt. Na een succesvolle herintroductie van de Tomb Raider klassiekers in de Tomb Raider 1-3 Remastered Collection, zijn dit keer een aantal iets minder bekende games aan de beurt. Net zo nostalgisch, of beter laten wegstoffen in de archieven? Wij zoeken het voor je uit.

Genaamd de “Darkness trilogie” bevat remasters van de volgende drie Tomb Raider titels: The Last Revelation (1999), Chronicles (2000), Angel of Darkness (2003). Het zijn de drie chronologisch opvolgende games na de originele trilogie, die lang niet bij iedereen zo bekend zijn als de eerste drie titels. Niet heel vreemd, gezien deze delen over het algemeen ook minder goed werden ontvangen door spelers en recensenten. Deel 4 en 5 verschenen nog op de originele PlayStation, terwijl Angel of Darkness verscheen op de PlayStation 2. Ongeacht deze titel dus gebruik maakt van veel betere technologie, was het bij lange na niet de generatie sprong die je zou verwachten. Net als de voorgaande 5 games, kampte ook Angel of Darkness met de moeizame Tank besturing, waar de games uit die tijd bekend om staan.

Moderniseren

Voor het eerst sinds de oorspronkelijke release, is het mogelijk om deze oude titels te spelen op meer moderne hardware met meer moderne configuraties. Het is belangrijk om te beseffen dat Aspyr een interessante filosofie hanteert als het aankomt op Remasters. Het zijn namelijk geen traditionele remasters waarin games gemoderniseerd worden tot producten die voldoen aan de huidige standaard als het aankomt op besturing, features en meer. Het zijn meer remasters die het oude in eer houden, maar daar een beetje omheen werken om het enigszins toch op te krikken naar een iets meer moderne standaard.

Waar je dan aan moet denken is een game die eigenlijk precies hetzelfde skelet gebruikt als de originele game, maar dan met een nieuwe lik verf. Zie het als een woning uit de jaren 50 opbeuren met een nieuwe lak en nieuw laminaat. De houten ondervloer kraakt nog steeds, de scheuren in de muur zitten nog steeds achter de nieuwe laag verf, maar het ziet er wel weer een stuk frisser uit. Het is een beetje alsof je een custom HD texture Pack installeert op Minecraft. De opbouw van het level, de locaties van deuren, wanden, vloeren, vallen en alles om je heen is onveranderd, maar ziet er wel iets frisser uit. Dit zorgt voor een uniek, maar onwennig beeld met geometrie uit de vroege jaren 90, met vernieuwde textures en veel betere en realistischere belichting. Het ziet er op momenten wel echt gelikt uit.

Personages, waaronder Lara zelf, zijn wel zo goed als volledig vernieuwd met nieuwe in-game modellen die toch wel die retro-feel houden. Met een druk op de knop wissel je tussen de klassieke en de moderne weergave, waardoor je al spelend kunt zien hoe de game er in de jaren 90 of 2000 uit zag, versus nu. Ik kan deze feature in remasters ontzettend waarderen en geniet altijd van de live-vergelijking als ik aan het spelen ben. Bij de originele Tomb Raider trilogie, bij de Halo Combat Evolved Remaster en ook bij deze remaster. Hierbij zijn Tomb Raider 4 en 5 het meest voorzien van een grafische make-over en is Tomb Raider 6, die verscheen op de PlayStation 2 het minst aangepast. Enkele textures zijn hierin iets scherper, maar daar blijft het eigenlijk ook bij. Ik vond het in deze game eigenlijk niet echt opvallen, waardoor je spelend ook niet heel goed door hebt of je speelt in de oude of nieuwe grafische preset. Ik had stiekem ook wel verwacht dat ze de PlayStation 2 titel nóg meer konden oppoetsen gezien deze game gebruik maakt van hele andere geometrie, aangezien het niet meer gebonden was aan de gelimiteerde opties van de PlayStation 1.

Tank of modern?

Aspyr komt fans tegemoet die Tomb Raider graag willen spelen met een iets meer moderne besturing. De oude Tomb Raider games zijn ontworpen met Tank besturing in gedachte. Dit betekent dat het draaien en lopen niet zo vloeiend is als je gewend bent van moderne games. Lopen en sturen zijn twee handelingen die je niet echt simultaan kunt uitvoeren, vanwaar ook de bijnaam: Tank besturing. Ik moet eerlijk zeggen dat het op zich weer vrij snel went om deze games op de oude manier te besturen, maar aangezien het met de oude besturing alsnog veel precisie van je vraagt is het vaak wel enorm frustrerend. Dit komt ook omdat de tutorial van de game je niet echt helpt met het begrijpen van ongeveer de helft van de opties, waardoor je precisie acties eigenlijk al moet kennen, of moet opzoeken/uitproberen. De eerste Tomb Raider game heeft daar altijd een fijne locatie voor gehad, maar dat moet je hier dus al een beetje spelend uitzoeken.

Voor wie echt niet overweg kan gaan met de ouderwetse besturing is er een optie om moderne besturing in te schakelen. Deze optie komt ook in deze Remaster als een zegen en een vloek, want het is soms handig, maar vaak werkt het je ook tegen. In de moderne besturingsopties worden veel acties gestroomlijnd en alvast voor je gecombineerd. Zo is rennen en springen makkelijker, kan je lopen en draaien tegelijk en zijn een aantal acties zoals het vasthouden van richels wat vereenvoudigd. Het nadeel aan deze besturing is, omdat het is vereenvoudigd, je minder controle hebt over Lara. Hierdoor is het moeilijker om precisie acties uit te voeren, terwijl de game op veel momenten echt vraagt om deze acties uit te voeren. De moderne besturing maakt deze oude en vaak frustrerende games dus niet opeens makkelijker of toegankelijker. Beide opties komen met hun eigen uitdagingen die ik eigenlijk beide niet zou aanraden.

Darkness Trilogy

Dan komen we bij het laatste punt van deze review en dat is de selectie aan games. Waar het vanzelfsprekend is dat je de reeks opvolgt vanaf 1 tot en met 3 naar 4 tot en met 6, zijn dit bij lange na niet de beste Tomb Raider games, waarbij 4 nog steeds de meest geliefde titel is uit de Darkness reeks. In dit deel beginnen we met een kleine terugblik naar Lara als jong meisje die samen met haar mentor een tombe verkent waarin mentor Werner een val activeert waarna Lara moet ontsnappen. Werner speelt nog een aanzienlijke rol in deze trilogie, dus het is goed dat je hier al vroeg kennis mee maakt. De verdere setting van deze game is ook wel heel goed met echt een return to form als het aankomt op klassieke Tomb Raider titels, waarin we de tombe van Set verkennen in Egypte. Uiteraard gepaard met al je Egyptische mythologische verschijnselen van valstrikken tot drijfzand en ga zo maar door.

In het tweede deel van de trilogie, maar het vijfde deel van de hele reeks probeert de ontwikkelaar iets nieuws te doen, door allemaal kleinere verhalen te stoppen in een game. Een beetje alsof het allemaal gepitchte ideeën waren die net niet helemaal tot een volledige game uitgewerkt konden worden. Lara is vermeend dood en enkele sleutelpersonages vertellen verhalen over Lara’s avonturen tijdens een herdenkingsdienst, Zo verkennen we een een tombe in Rome, de bergen van Ierland, een geheime Russische basis en een verloren schat in opnieuw, Egypte. Uiteraard blijkt dat Lara alles behalve dood is en het nieuwe avontuur staat ons te wachten in het zesde deel en het laatste deel van deze Darkness trilogie.

Zoals de titel doet vermoeden draait de game om de Angel of Darkness. In de jaren 90 en 2000 winde ze daar nog geen doekjes om en was het vaak nogal recht voor z’n raap. Werner waar we het net al over hadden is vermoord en Lara wordt beschuldigd van deze moord. Terwijl Lara ontsnapt van de wetsdienaren komt ze er achter dat er een complot speelt met een geheime organisatie dat zichzelf ‘Kohl’ noemt. Deze is weer verbonden met een oude sekte verbonden aan de Angel of Darkness die speciale krachten heeft. Wederom schrijft dit zich uit tot een typisch Lara Croft avontuur die op gebied van verhaal en plot bijzonder sterk is, maar helaas nog niet op technisch vlak alle vruchten van de PlayStation 2 kracht weet te genieten.

Verdict

Enorm gefrustreerd door tegenwerkende besturing heb ik me opnieuw gewaagd aan de tweede Tomb Raider trilogie. Een game-reeks die voor mij echt ver terug gaat en waar ik destijds ongetwijfeld veel minder moeite mee had dan nu. Indien je deze trilogie echt heel erg graag wilt spelen en kan dealen met de verouderde besturing en niet helemaal dekkende moderne besturing, is dit wellicht iets voor jou. Was je na de originele trilogie-remaster eigenlijk alweer genezen van de verouderde games, gaat de Tomb Raider 4-6 Remastered Collection je helaas niet veel verder helpen. Dat is iets waar ik stiekem wel op had gehoopt om eerlijk te zijn. Al spelend besefte ik me dat het enorm lastig is om moderne besturing te laten “werken” zonder echt hele fundamentele aanpassingen te doen aan deze games. Hopen op een Tomb Raider Remake dan maar, want deze relieken hadden voor mij niet uit de tombe gehaald hoeven worden.