door Vaak wordt er gezegd dat er vroeger veel games waren om samen op de bank te spelen, en nu eigenlijk niet meer. Hoewel daar een kern van waarheid in zit, valt de werkelijkheid toch best wel mee.
Laat ik als eerste een onderscheid maken tussen local multiplayer en party games. Denk bij party games aan Overcooked!, Jackbox en Keep Talking and Nobody Explodes. Ideaal tijdens een feestje, of gewoon als je vrienden op bezoek hebt. Hilariteit alom is dan vaak het motto. Vaak heeft niet eens iedereen een controller nodig. Deze games worden de laatste tijd steeds populairder. Het is eenvoudiger dan ooit om een laptop aan te sluiten op de TV, en vaak kunnen mensen meespelen met een telefoon of tablet, of zelfs met papier.
Bij local multiplayer denk ik zelf vooral aan Mario Party (ondanks de naam), Goldeneye, Worms, Nidhogg en Micro Machines. Racegames en shooters kon je ‘vroeger’ vaak samen op één televisie spelen. Waarom is dat nu niet meer? Kijk eens naar Goldeneye op de Nintendo 64 in multiplayer, met vier spelers daalt de framerate tot 10 beeldjes per seconde. Iets wat tegenwoordig niet meer acceptabel gevonden zou worden, en met goede redenen. De uitzonderingen zijn games als Mario Kart en Borderlands. Games die grafisch een stuk minder vragen, maar mede omdat ze voor multiplayer gemaakt zijn.
Vroeger
Wat speelde we vroeger dan? Als we naar de verschillende generaties gaan kijken, zien we vooral dat ze allemaal veel van hun ‘eigen soort’ local multiplayer games hadden. De vijfde generatie, Nintendo 64 en PlayStation, bestond vooral uit shooters en racegames. De vierde generatie, SNES en Mega Drive, werd gedomineerd door vechtspellen. De derde generatie, de NES, had vooral eenvoudige multiplayer games zoals Balloon Fight, Ice Climbers en puzzel games (Tetris, Bubble Bobble). Uiteraard was er veel overlapping. Bijvoorbeeld top down racers en arcade games, en games als Bomberman zagen we altijd wel terug in de jaren 80 en 90.
Platform games is nog een populair voorbeeld uit deze tijd. Maar wat valt me daar vooral op? Je speelde vooral om de beurt. Het schoolvoorbeeld hiervan is natuurlijk de Super Mario Bros. serie. Donkey Kong Country breidde hierop uit met direct wisselen als één van de spelers dood ging, en tegen elkaar het snelste levels proberen uit te spelen. Is het echte multiplayer als je moet wisselen, of is het een vereiste om tegelijk te kunnen spelen?
Later
Laat in de jaren 90 zagen we de opkomst van de ‘moderne’ couch multiplayer. Vooral Nintendo was goed bezig. Mario Kart, Mario Party, Mario Tennis, Mario links en Mario rechts. Ook andere ontwikkelaars gingen mee in die trend. Zelf vind ik Worms nog een van de prachtigste voorbeelden.
Buiten die voorbeelden was in de jaren 2000 local multiplayer ver dood. Zoals ik zei moest een game er op z’n best uitzien en dat met minimaal 30 frames per seconde. De laatste vijf of tien jaar zien we met indie games weer een flink opkomst hierin. Een opkomst die ook grote ontwikkelaars beginnen door te hebben.
Als je de volgende keer dus denkt: “Local multiplayer is dood”, kijk dan eens hier op Steam. Hier kun je een grote hoeveelheid goede couch games vinden. Dus het is niet meer op de hurken met je beste vriendje voor de TV games spelen, maar er zijn meer opties dan ooit. De meeste hiervan kun je zelfs op een gemiddelde laptop draaien, dus is het super makkelijk om deze op de TV aan te sluiten en vriendschappen te vernielen.
