Review: Nier Replicant Ver. 1.22474487139

Na Nier: Automata, was ik eigenlijk al benieuwd naar wat de originele Nier uit 2010 nu zo bijzonder maakte. Ik had het origineel namelijk nooit gespeeld, laat nu net staan dat er een remake van de game uit kwam onder de naam Nier Replicant Ver. 1.22474487139. Is de remake waardig voor de tegenwoordige standaarden? Lees het in onze review!

Er is uiteraard wel de nodige research gedaan naar het originele Nier Replicant deel. Ik was namelijk toch wel benieuwd naar wat de ontwikkelaars toen voor ogen hadden en hoe dit veranderd is na het uitbrengen van Automata. Het eerste dat mij opviel was de combat, deze zag er in de originele game nogal karig uit en leek nu veel meer op die van Automata. Natuurlijk mochten de graphics er ook aan geloven en de game heeft een aardige upgrade gekregen. Side characters hebben nu ingesproken dialoog en hoofdpersonages hebben verbeterde voice acting.

In het originele deel merkte je vooral dat omgevingen veel minder detail hadden dan in de remake, het leek zelfs ‘niet af’ in de 2010 versie. Maar goed, even terug naar de basis; is de Replicant versie van Nier een waardige titel met de standaarden die wij gewend zijn en de nieuwe hardware die ons gegeven is? Let’s find out!

Er was eens…

Het verhaal van Nier Replicant begint op z’n gemakje, zoals ik dat graag zie in RPG titels. Je wordt geïntroduceerd tot de wereld en de personages die in deze wereld leven op een toffe en unieke manier. Het feit dat iedereen nu een ingesproken stem heeft, maakt het nog beter! Personages komen daadwerkelijk tot leven. Vaak mis ik dit in JRPG’s. Maar waar het verhaal langzaam opstart, wordt het later ook vrij hectisch met genoeg twists en ‘F#$% YES’ momenten. Het verhaal is gewoon erg goed geschreven en vooral de personages en de interacties tussen personages is echt om van te genieten.

Je speelt in een soort post-apocalyptische wereld met veel fantasie-achtige elementen waaronder magie. Het is aan jouw personage om zijn zus te redden van een terminale vloek. Je zusje, Yonah, is dan ook erg zwak en wilt graag weer genieten van het leven. Het is een persoonlijk en diep verhaal, waar de sterke band tussen broer en zus echt heel erg hartverscheurend is om te zien in deze situatie. Jouw personage komt een vliegend boek tegen genaamd Grimoire Weiss, hij speelt een grote rol in het verhaal en zal je metgezellen en gebruik laten maken van zijn magie. Het verhaal is veruit het beste element in de game.

Fetch me this

De main quests in Nier Replicant zijn dus om te genieten! Echter zijn de side quests dit een stuk minder. Het zijn voornamelijk fetch quests of ‘vermoord dit’ quests om je maar bezig te houden. Buiten dat voegen ze weinig tot niets toe aan het verhaal, behalve een hoop busy work. Het lijkt op momenten echt een soort heitje karweitje, alleen dan krijg je een zwaard in plaats van een Euro.

Maar, voor wie geniet van de main quests, je moet de game een drie keer uitspelen om alle eindes en extra content te spelen. Je krijgt iedere playthrough nieuwe ervaringen!

Controls en gameplay

De gameplay van Nier Replicant is vrij smooth. Het is een mix van hack & slash en action-adventure, met een verhaal dat je weg blaast. Deze combinatie viel mij goed in de smaak. De controls zijn verder vrij simpel en je hebt er snel een handje in. Je kan spells wisselen en de controls vrij snel aanpassen. Echter vind ik het healen via menu’s nogal een dingetje op z’n tijd!

Je hebt 3 verschillende wapen ‘klassen’ om te proberen met ieder een unieke move set. 

Een tof element in de gameplay is hoe de camera werkt. De game wisselt vaak van perspectief. Zo zie je in veel gebouwen je personage van bovenaf, of de zijkant. Dit terwijl je in de open wereld gewoon vrijheid hebt om je camera te draaien, as you see fit!

De combat voelde meer als Nier: Automata dan de 2010 versie, dus dat is zeker een stap vooruit. Het enige dat mij soms stoorde, waren de controls in het algemeen. Rollen en rennen voelt clunky en de vloeiende combat voelt soms niet vloeiend genoeg wanneer je bijvoorbeeld wilt springen en dodgen.

Graphics en performance

Nier Replicant is niet de mooiste game aller tijden, toch is het een aanzienlijke verbetering tegenover het origineel. Nier heeft altijd die grijzige, grimmige sfeer gehad en dat is niet veranderd. Wel is er veel meer detail in de wereld te vinden, met behoud van de originele art direction. Ik ben zeer tevreden over hoe de wereld eruit is gekomen en hoe de personages eruit zien qua graphics en character models.

Wat ik zelf heel tof vond, was om te zien hoe het kleurenpalet erg goed doordacht was. Rustige kleuren hadden allemaal dezelfde filter, waardoor deze een grimmigere sfeer creëerde. Echter waren felle kleuren ook echt fel. Jouw spells bijvoorbeeld, waren roder dan rood. Hierdoor springen de elementen die aandacht verdienen er beter uit en lijkt de wereld meer een geheel. Qua performance was er ook weinig te klagen, de game liep op 60fps op mijn Playstation 5 zonder enige drops in frames of gekke bugs of glitches. De game deed wat het moet doen en ook nog op een stijlvolle manier ook!

Mijn headset gaat nooit meer af

De soundtrack van Nier Replicant is uitermate fantastisch. Ieder gebied is al zoveel toffer om doorheen te walsen, wetende dat er een geweldige soundtrack op je zit te wachten. Ik heb intens genoten van alleen al de eerste 2-3 gebieden, puur door de muziek alleen. Er valt vrij weinig aan te merken op de soundtrack en ik gok dat er nog wel een vinyl bij komt, mocht deze ooit verschijnen.

Verdict

Nier Replicant is een fantastische game met maar een handjevol elementen die enigszins ouderwets aanvoelen of gewoonweg saai spelen. De manier van verhaalvertelling is ver boven gemiddeld niveau, de personages komen goed tot leven en de dynamiek is sterk aanwezig. Ook is het grafisch echt een toffe game, vooral qua art direction. Ik kan Nier dan ook echt aan iedereen die ook maar de kleinste interesse heeft aanraden!

Heb jij Nier gehaald? Laat ons weten wat jij vind op Facebook of in de reacties hier beneden!