Review: Crisis Core: Final Fantasy 7 Reunion

Een klassieke PSP-game uitbrengen voor de huidige generatie consoles. Hoe doe je dat nou? En nóg belangrijker zelfs, hoe zorg je er voor dat de game on par is met de huidige standaarden? Square Enix laat precies zien hoe dit moet.

Square Enix zoekt de randjes van de term ‘Remaster’ op in de Crisis Core: Final Fantasy 7 Reunion game, die deze week is verschenen voor PlayStation, Xbox, Nintendo Switch en PC. Positief verrast zullen we maar zeggen. Vooral als we kijken naar Square’s voorgaande Final Fantasy remasters. Vooral als de originele titel net zo oud is als de PSP-klassieker. Heeft de Japanse RPG ontwikkelaar eindelijk geleerd van haar fouten? Kijkend naar deze reünie op PlayStation 5, kunnen we in ieder geval voorlopig volmondig ‘Ja!’ zeggen.

Crisis Core

Crisis Core verscheen oorspronkelijk op de PSP. Sony’s eerste en voorlaatste handheld console. De game paste perfect op dit kleine apparaatje. Het was een vrij compact Final Fantasy avontuur, met toch meer dan genoeg diepgang en ontzettend veel ruimte voor verhaal en achtergrond. Crisis Core speelt zich namelijk af vóór de gebeurtenissen uit Final Fantasy 7. Gezien Final Fantasy 7 op dit moment volledig opnieuw wordt verteld middels een trilogie, is dit het uitstekende moment om ook het verhaal vooraf (nogmaals) te verkennen, toch?

Ja, zeker. Want indien je graag meer wilt weten omtrent Midgar, Cloud, Shinra, SOLDIER, Mako of wat dan ook te maken heeft met Final Fantasy 7, dan zit je in Crisis Core lekker warm gebakken. Het verhaal speelt zich af verspreid over 11 verhalende hoofdstukken. Ieder hoofdstuk gaat gepaard met meerdere pre-render en in-game cutscenes. We zien onder andere een kleine schattige Yuffie, maar de ster van de show is dit keer niet Cloud, maar Zack. SOLDIER 2nd class. Althans, daar begint het bij. Ieder hoofdstuk duurt pakweg een uurtje, maar dit wilt nog niet meteen zeggen dat je met 11 uurtjes door het verhaal heen bent.

Crisis Core bevat namelijk extra missies die je al spelend door het verhaal ontgrendeld. Voor sommige moet je iets meer gaan neuzen hier en daar, maar het overgrote deel van de extra missies wordt jou zo in de schoot geworpen. Ze zijn volledig optioneel, maar verlengen de speelduur aanzienlijk. Vooral als je je bedenkt dat het gaat om maar liefst 300 missies in totaal. De missies zelf stellen vervolgens niet veel voor. Je bent met maximaal 3 minuten door een missie heen. Ze bestaan namelijk uit kleine gangetjes met hier en daar een gevecht. Het zijn ideale hapklare missies voor onderweg, maar op een thuisconsole zoals de PS5 waren de missies iets te kort en waren ze na verloop van tijd simpelweg niet interessant genoeg. Jammer, want de missies zijn erg handig. Je kunt hier namelijk de sterkste voorwerpen en Materia verzamelen om speciale aanvallen uit te voeren en te maken.

Vloeiender dan ooit

Gelukkig zijn de missies optioneel en dat geldt dit keer driedubbel, want de combat op zich werkt gewoon een stuk fijner dan op de PSP. De PSP moest het doen met een gelimiteerde input. Daar hebben we met een DualSense simpelweg geen last van. Square Enix heeft de besturing daarom ook onder handen genomen. Iets wat niet vanzelfsprekend is in een Square Enix remaster. Dus we zeggen het er maar eventjes bij.

Gelukkig dit keer wel! En dat komt Crisis Core ook echt ten goede. Hierdoor ligt er nog minder druk op je om jezelf door de eindeloze extra missies te worstelen. Door de verfijnde besturing en de verbeterde combat die stukken vloeiender is, is het nu makkelijker om speciale aanvallen los te laten. Aanvallen te ontwijken en achter vijanden te dodgen voor critical hits. Hierdoor hoef je niet eindeloos te grinden voor hogere stats, maar kun je eindelijk ook wat gemakkelijker winnen door de verfijnde besturing. Het voelt natuurlijker en het komt meer overheen met de Final Fantasy 7 Remake, alhoewel de remake nog steeds een stuk fijner speelt.

Verwacht dan ook niet dat deze dezelfde behandeling heeft gekregen als de Remake. Waar Square Enix met Cloud’s verhaal all-out is gegaan. Krijgt Zack een beetje de middenweg-behandeling die de randjes van een remaster opzoekt, om nog net geen remake titel te krijgen. Wat dit precies voor jou betekent is het volgende:

• Het ziet er allemaal een stuk beter uit. Grafisch is het een enorme vooruitgang. Het lijkt op redelijk vroege PS4-game.
• Het speelt enorm soepel ten opzichte van de PSP-game.
• Maar het is nog steeds dezelfde game. Er zijn geen veranderingen aangebracht in het verhaal, wat we dus wel hebben gezien in de Remake.
• Ook op het gebied van gameplay blijft de reünie trouw. Geen open wereld, maar nog steeds de kleine hapklare gebieden waar je doorheen reist. Ze komen daarentegen wel echt sprekend overheen met de gebieden uit de remake (alhoewel dit ook wel logisch is).

Come on, man!

Iets wat niet de nodige aandacht heeft gekregen is de voice-acting en het script. Deze is nog steeds best wel slecht. En dat is vooral erg jammer omdat het verhaal dat verteld wordt in Crisis Core gewoon echt goed is. Als je nog niet bekend bent met de game dan leer je via deze remaster ontzettend veel over de wereld van Final Fantasy 7. Ook als je praat met de verschillende NPC’s op straat of in het Shinra gebouw. Je leert best wel veel over de rijke wereld waar Square Enix dus nog lang niet klaar mee is.

Ook de Limit Break speciale aanvallen zijn nog steeds erg random. Ik betrap mezelf er vaak op dat ik in een gevecht simpelweg heen en weer aan het rennen ben, hopend op een Limit Break om bijvoorbeeld geen MP of AP te verliezen of gewoon om een gratis erg schadelijke aanval op de vijand los te laten. Dit had ik toch wel iets anders willen zien in de remaster, want het breekt een beetje de flow van de combat die ze net juist zo erg verbeterd hebben.

Verdict

Crisis Core: Final Fantasy 7 Reunion is een ontzettend aardige remaster. Eindelijk eentje van hoogwaardige kwaliteit in de reeks Final Fantasy remasters. Ongetwijfeld dat het iets te maken heeft met de populariteit van Final Fantasy 7. In ons voordeel. Indien je de remake van Final Fantasy 7 hebt gespeeld en ook maar een beetje nieuwsgierig bent naar wat er vooraf ging, is dit een must-play. Maar ook als je gewoon weer even een lekker semi-ouderwetse Final Fantasy wilt spelen ben je hier aan het juiste adres. Het is namelijk een aardige mix tussen de vernieuwde speelstijl en de charmes van de oude titels met onder andere semi-random encounters tijdens het spelen.