Review: Unknown 9 Awakening

Bandai Namco en Reflector brengen deze week Unknown 9 Awakening uit. Een gloednieuw verhaal in het Unknown 9 Universum van Bandai Namco, een eigen multimedia franchise die echt groots aftrapt met de Awakening videogame. Weet deze introductie ons te interesseren in dit nieuwe universum?

Unknown 9 Awakening is de eerste game van Reflector. In deze game stappen we in de huid van Haroona, een Quaestor. Dit zijn zoekers naar de waarheid die geloven dat de waarheid over de mens niet volledig werd beschreven in de geschiedenisboeken of zijn te vinden in de wetenschap. Haroona wordt gespeeld door Anya Chalotra, de actrice die het meest bekend is als Yennefer uit de The Witcher TV serie. Haroona is een Indische vrouw en die rol kan Anya Chalotra goed bekleden. Haar vader is een Indiër, dus is ze goed bekend met het land die een rol speelt in deze game.

In deze Unknown 9 game zijn we op zoek naar de echte waarheid over verschillende dingen. Eén van deze dingen is de Fold, een dimensie die vast zit aan de echte wereld. Deze dimensie zou alle geheimen over de mensheid en de geschiedenis moeten bevatten. Het is een universum waarin alle mogelijkheden voor de toekomst beschreven staan en bewandeld kunnen worden. Dit maakt de plek niet alleen een bron van kennis, maar ook een gevaarlijk instrument als het wordt ontdekt door personen met kwade bedoelingen. We zijn ook op zoek naar de waarheid omtrent de Unknown 9, een groep van 9 personen die ooit hebben ontstaan en de ware onzichtbare kracht van de Fold, Umbric Energy en de mensheid hebben ontdekt.

Haroona’s verhaal

Gedurende de hele game volgen we Haroona. Ze is een interessant personage waar we al spelend meer over te weten komen. Ze is een Quaestor en haar verhaal begint samen met een andere vrouw die net als haar speciale krachten kan gebruiken dankzij de Fold. Ze is samen met haar mentor op zoek naar waarheden, maar eigenlijk kom je pas aan het einde van de game er achter dat het begin niet per se is wat het lijkt. Verder is Haroona een aangenaam personage waar je redelijk goed mee kan meeleven, al oogt ze meer als een persoon waar je liever mee op de koffie gaat, dan er mee op avontuur gaat. Ze oogt te lief, maar wordt dan ook compleet overrompeld door wat haar overkomt tijdens het verhaal. Anya Charlotra speelt deze rol verder eigenlijk wel goed en is één van de highlights van deze game, helaas ook maar één van de weinige.

Haroona’s mentor wordt al vroeg in de game ontvoerd door een clubje dat zichzelf de Ascendants noemt. Dit clubje is een typische bende uit een Uncharted game. Aan de top van deze bende staat Vincent, een man die op zoek is naar macht. Deze macht wilt hij bereiken door de kracht van de Fold in te zetten voor zijn eigen gewin. Het is aan ons om Vincent en zijn clubje tegen te houden en onze mentor weer te bevrijden uit de grip van de Ascendants. Dat doen we niet alleen, want gedurende ons avontuur komen we een groep reizigers tegen met gemeenschappelijke doelen. We kunnen elkaar dus helpen. Alhoewel de eerste ontmoeting met deze groep begint met wantrouwen en geheimen, bouw je met Haroona al snel een relatie op met de personen uit deze groep en gaat dit gepaard met al je cliché wendingen die je kunt verwachten.

The Lost Legacy

Ik benoemde net al dat de vijanden typisch lijken uit een groepje slechteriken uit de Uncharted franchise en op die blauwdrukken bouwt de hele game zich eigenlijk een beetje voort. De game speelt zich voornamelijk af in jungles waar je eigenlijk tussen de bospaden, met minimaal geklim en geklauter van vijandig kampje naar vijandig kampje trekt. Zelfs deze kampjes zijn opgebouwd alsof ze uit Uncharted komen met patrouillerende vijanden en gesprekken die je al kunt horen vóór je het kampje bereikt. Het mogen duidelijk zijn dat ze hier hebben afgekeken. Het voelde dan ook heel af en toe aan alsof ik een soort Bollywood variant van The Lost Legacy aan het spelen was.

De uitzichten en de gebieden waarin je rond trekt zijn wel redelijk mooi vormgegeven. Alles is redelijk dicht bebost en de omgevingen zien er zo prima uit. Het klimmen en klauteren is vrij beperkt en de game is ontzettend lineair opgedeeld in hoofdstukken. Er zijn 12 hoofdstukken en ieder hoofdstuk duurt ongeveer een uur als je ook om je heen kijkt om verzamelobjecten te vinden en te lezen hoe het de lore van de game verreikt. Bij mij rolde de credits over het beeld na 13 uurtjes waarbij ik ruim 80 tot 90% van alle verzamelobjecten had gevonden. In feite blijft het wel gewoon ruim 10 uur lang van gangetje naar gangetje naar vijandig kampje naar weer een vijandig kampje.

The Force Snoozes

De gameplay rondom zo’n kampje is dan weer helemaal niets zoals in Uncharted, want Haroona beschikt over een soort magische kracht, maar niet over pistolen en granaten, alhoewel ik dat meermaals wel liever had gehad. Haroona leent krachten uit de Fold en hier mee kan ze vijanden wegduwen en naar zich toetrekken als een Force User. Verder kan ze geluidjes maken om vijanden  te lokken, maar ook het lichaam van een vijand zeer tijdelijk overnemen om rond te lopen, vallen of alarmen uit te zetten of één aanval te doen op andere vijanden. Dit zorgt vervolgens niet voor een burgeroorlog aan de kant van de slechteriken, want ze hebben meteen door dat het geen interne ratten zijn, maar dat “Zij” in de buurt is.

De krachten van Haroona zijn op zijn best teleurstellend te noemen. Aan het begin van de game kan je nog niet zo veel, maar aan het einde van Unknown 9 Awakening voel je je ook niet echt ontwaakt of ontketend. Je kunt nog steeds vrij weinig. Het overnemen van vijanden is te beperkt, de pull en push krachten zijn eigenlijk alleen leuk en handig als je vijanden van een klif of in een put kunt gooien en de hand tot hand combat is ontzettend mager en vervelend om te doen. Je kunt weliswaar ontwijken en blocken, maar de timing is ongemakkelijk en je voelt je absoluut niet sterk. In ieder vijandig kampje liggen ook willekeurige objecten die je kunt inzetten tegen je vijand zoals vuurkorven en ontploffende gasbusjes, maar je kunt deze niet zelf oppakken met de force, je kunt vijanden er alleen tegenaan duwen, wat de toepasbaarheid alweer beperkt.

De combat als totaalplaatje gezien is ontzettend ongemakkelijk en voelt nooit echt goed of leuk aan. Ieder hoekje dat ik omloop en zie dat ik weer een kampje moet leegruimen met de meest vervelende soorten vijanden wil ik de game het liefst afsluiten. Het is gewoon echt niet leuk om te doen. Je krachten zijn beperkt en het enige wat effectief is, is sluipen en vijanden ongezien één voor één uitschakelen. Dit duurt het langst en is verre van altijd een optie, maar het is de enige manier om de afgrijselijke combat zo veel mogelijk te vermijden. Zeker de laatste 50% van de game bestaat voornamelijk uit combat en daar komen ook nog eens vijanden bij die helemaal beschermd zijn tegen jouw magische aanvallen en je dus met de hand moet verslaan, wat dus verre van lekker aanvoelt en ik dus steeds het gevoel had dat ik iets cruciaals miste.

Unknown 9 Awakening kent verder iets van 4 bossfights. Alhoewel het er eigenlijk maar twee zijn en deze zijn stuk voor stuk ondermaats. Vooral het laatste gevecht. Hier doet de eindbaas dezelfde 4 soorten aanvallen en heb je na 2 van deze aanvallen een ontzettend korte tijd om één specifieke aanval te doen om de baas langzaam te verzwakken voordat het voorbij is.

Bleven het maar de Unknown 9

Alhoewel de game een redelijk antwoord geeft op de vragen die ik had na het spelen van de game tijdens Gamescom, blijft er verder weinig over om je over te verwonderen. Het verhaal is gedurende het spelen nauwelijks aanwezig en het enige motief is het redden van een persoon, terwijl het motief van de vijand niets meer is dan “ik wil meer macht”. Verder moet je echt in alle verzamelobjecten duiken om veel meer context te krijgen over de wereld, de personages en de groeperingen, maar eerlijk gezegd is dit hele verhaal niet interessant genoeg om al die gevonden papiertjes te gaan lezen.

Het dynamiek tussen de personages is prima, maar de manier waarop alles gepresenteerd wordt is ook erg ondermaats. Het blijft allemaal heel erg oppervlakkig en de relaties krijgen geen diepgang. Er gebeuren dingen tijdens het verhaal die je een bepaald gevoel moeten geven, maar dat gebeurt niet. De presentatie is in de omgeving op momenten prima met mooie uitzichten en toffe ruïnes met bepaalde soorten beelden die een indruk geven van een hele oude vergeten samenleving, maar de personages zijn stuk voor stuk niet mooi. Zelfs de hoofdpersonage ziet er niet uit. Gezichten en animaties zijn ver ondermaats en lijken twee generaties achter te lopen.

Verdict

Na het spelen van de Gamescom demo was ik teleurgesteld in Unknown 9 Awakening omdat het me in de tijd van de demo niet wist te overtuigen en ik de game niet helemaal begreep en het niet fijn aanvoelde. Nu, bijna twee maanden later ben ik met de volledige game eerlijk gezegd nóg meer teleurgesteld. Het weet wederom niet te overtuigen en ik ben er nu achter dat ik eigenlijk niet heel veel verkeerds deed in de Gamescom demo, maar dat de game gewoon helemaal niet lekker speelt en hier en daar last heeft van technische mankementen. Unknown 9 Awakening weet op sporadische momenten een glimp te geven van een goed idee en een goede game, maar het blijft bij deze glimp. Een metafoor voor het hoofdthema van de game, de Fold, waar we in totaal zo’n twee keer een hele matige kennismaking mee mogen maken zonder de echt volledige potentie er van te kunnen inzien.