Review: Call of Duty Black Ops Cold War Campaign

Call of Duty: Black Ops Cold War is hier. Dit maal heeft de game wél een single player campaign mode en deze is het meest verfrissend. Met gemak één van de beste onderdelen van deze nieuwe Call of Duty game.

Black Ops Cold War is het vijfde deel in de Black Ops sub serie en een direct vervolg op de aller eerste Black Ops game uit 2010. Persoonlijk was ik heel blij met dit nieuws, want de eerste Black Ops is met gemak mijn favoriete Treyarch game en behoort op een nauwe tweede plek in mijn favoriete Call of Duty’s lijst. Met op nummer één, uiteraard, Call of Duty: Modern Warfare 2.

Black Ops Cold War

Black Ops Cold War probeert direct wat herkenningspunten bij de speler neer te leggen door Mason en Woods opnieuw te introduceren. Het herintroduceren van geliefde personages werkte ontzettend goed voor Modern Warfare 2019, wellicht ook voor Black Ops. En ja, dat doet het ook. Mason en Woods zorgen ongetwijfeld voor enige herinneringen aan de eerste Black Ops game waardoor Cold War indirect bekend aanvoelt. Het is alsof je thuis komt na een paar jaartjes vakantie. Het is nog steeds thuis, maar er is in de tussentijd wel het nodige veranderd.

Call of Duty: Black Ops Cold War veranderd dan ook het nodige in de single player campaign. Voornamelijk voor het betere, want naast het feit dat je opnieuw een ontzettend wrede, met gruwelijke actie-gevulde shooter speelt, zijn er ook momenten waarin je meer betrokken wordt in het verloop van het verhaal. Cold War doet dit op een traditionele mysterieuze Black Ops wijze op een manier waar ik zelf heel positief mee verrast werd. Veel bekende Black Ops mysteries uit het verleden zitten nu direct ingebakken in het verhaal.

We’ve got a job to do in Cold War

In Black Ops Cold War kruip je in de huid van “Bell”. Dit is je nickname, maar je eigen naam mag je dit keer zelf invullen. Aanvullend op je naam mag je kiezen waar je oorspronkelijk vandaan komt. Niet per se land, maar speciale eenheid. Ben je MI6, CIA of ex-KGB? Je keuze hierin heeft enigszins invloed op de manier waarop het verhaal verteld wordt. Je wordt daarbij ook aangespoord om het verhaal meerdere keren door te spelen, want er zijn keihard twee verschillende eindes, met in totaal 7 varianten waarop het kan eindigen. De allerlaatste missie is gebaseerd op de keuze die je kort van te voren maakt. Wat die keuze is, gaan we natuurlijk niet vertellen. Dat ga je zelf moeten ervaren.

Het is gelukkig geen straf om de campaign meerdere malen door te spelen. Er zijn maar een handjevol missies en met een uurtje of 5 tot 6 ben je er de eerste keer wel door heen. Volgende playthroughs zijn vervolgens iets korter als je daar voor zou gaan. Ik zeg nadrukkelijk iets korter, want buiten het feit dat je nu weet wat je te wachten staat, ga je misschien bepaalde dingen iets anders aanpakken. Niet iedere missie is namelijk een schietbaan op rails.

Remember, no Russian

Een van de vetste missies in de game komt op het eerste vlak helemaal geen schieten bij kijken namelijk. Je infiltreert een Russisch hoofdkwartier en moet toegang krijgen tot de bunker zodat je Amerikaanse vriendjes flink wat stampij kunnen schoppen. Tijdens deze missie word je uitgerust met een plattegrond waar verschillende locaties op gemarkeerd staan en verder ben je geheel vrij om op jouw manier te zorgen dat je toegang tot de bunker krijgt. Het speelt een beetje als een Dishonored level waarbij je veel vrijheid hebt om iets op te lossen.

Je kunt door middel van puzzels achter wachtwoorden en combinaties komen om bestanden in te zien of om kluizen open te maken. Zo kan je informatie vervalsen of een sterk gif bemachtigen. Je kunt ook andere personen proberen om te kopen. Er zijn veel mogelijkheden in deze missie en ze spelen allemaal op een unieke manier uit, iets waardoor je zeker dit level nog wel een keer of 2, 3 wilt doorspelen.

Je hebt ’t over ballen

Verder speel je voornamelijk door missies waarin je verschillende locaties over de wereld afreist en alles en iedereen op de meest cinematische wijze van het leven berooft. Niet slecht, want hierom blijven we Call of Duty spelen, toch? Je begint op wel een heel erg interessante locatie, namelijk, een bar in Amsterdam. De game begint met een gesprek met Russel Adler in een bar in Amsterdam. Adler is door de game heen voor 90% je metgezel en hij is echt je typische Call of Duty Badass Hoorah! Amerikaan. Wel een enorm cool personage overigens.

Maar goed, je begint dus in Amsterdam en dit is meteen een hilarisch begin voor ons in Nederland. Niet alleen is het cool om Amsterdam zo te zien in de 80’s in een fucking Call of Duty game. Maar het is ook enorm grappig als je een beetje blijft hangen rond de bar en de gesprekken probeert mee te krijgen die er gevoerd worden.

Er staan buiten de bar een man en een vrouw te kletsen die je vanaf een bepaald punt goed kunt horen praten. Waar het precies over gaat weet ik niet, er is geen touw aan vast te knopen, maar er komen wel heel erg iconisch Nederlandse uitspraken uit. “Portie bitterballen! Lekker met een beetje mosterd erop.” Dat is slechts een klein gedeelte van het fragment. Ik heb het hele fragment openomen en liet dit aan mijn vrienden horen. Sindsdien is het een beetje blijven hangen en gebruiken we de uitspraken uit deze missie alsof het uit een Mastermovies filmpje komt.

Gameplay

Call of Duty: Black Ops Cold War speelt enorm fijn en het doet op gebied van realisme een stapje terug ten opzichte van Modern Warfare. Het is weer meer een arcade shooter geworden en dat vind ik zelf persoonlijk meer dan prima. Hier ga ik nog op terugkomen in de multiplayer review. Kijk hier dus zeker nog even naar uit. De wapens voelen lekker aan en de gunplay is enorm goed.

Verdict

Black Ops Cold War biedt misschien wel de meest verfrissende single player campaign in de hele franchise. Het doet niets revolutionair, maar dat hadden we ook niet verwacht. De subtiele aanpassingen, opbouw van de missies en de structuur is een verfrissende toevoeging. Verder speelt de campaign voornamelijk als iedere Call of Duty campaign. Je bent er binnen een paar uurtjes doorheen, maar die paar uurtjes gaan gepaard met gruwelijke actie, cinematische momenten en in dit geval een heel interessante plottwist.

Lees hier onze Black Ops Cold War Multiplayer review!