Review: Xenoblade Chronicles X Definitive Edition

Met de Xenoblade Chronicles X Definitive Edition maakt Nintendo de Xenoblade saga compleet op de Nintendo Switch. De volledige reeks is nu te spelen op één console, maar ondanks er nu dus 4 games zijn om uit te kiezen, hoef je de andere niet te kennen of gespeeld te hebben om het maximale uit Xenoblade Chronicles X te halen.

Met toch wel enigszins gemengde gevoelens begon ik mijn avontuur in Xenoblade Chronicles X Definitive Edition op de Nintendo Switch. Ik was me namelijk goed bewust van de kans dat dit de aller laatste keer gaat zijn dat ik een nieuwe Nintendo game speel op deze console. Aan de andere kant besefte ik me ook, dat er maar weinig games beter konden zijn voor een laatste, lang, afscheidsavontuur. Het is dan ook ontzettend passend dat ik het Nintendo Switch tijdperk opende met een van de beste Open World games (The Legend of Zelda: Breath of the Wild) en dit tijdperk vervolgens ook weer afsluit met een Open World game. Eentje die me op een hele andere manier echt heeft verwonderd zoals geen enkele andere Open World game dat tot nu toe heeft kunnen doen.

Xenoblade Chronicles X

Xenoblade Chronicles X verscheen oorspronkelijk op de Wii U in 2015. Het was de tweede game binnen de Xenoblade Chronicles franchise en eentje die het over een heel andere boeg gooide. Het was technologisch een zeer geavanceerde game waar de game vandaag de dag, op de Nintendo Switch, nog steeds de vluchten van plukt. De game speelt zich namelijk af in een grote open wereld die groter is dan bijvoorbeeld Skyrim, maar heel anders werkt dan je typische Open World game met tientallen nevenactiviteiten en meer. Dit is meer een open wereld vergelijkbaar met de echte wereld, waarin je ook niet ieder huis binnenloopt om te kijken of je ergens kistjes met nieuwe laarzen kunt vinden. Het is een open wereld die vrij leeg en eenzaam aan kan voelen, wat overigens opzettelijk zo ontworpen is. Het is een wereld waarin je duidelijk je eigen weg volgt en niet elk pad maar bewandeld omdat die bewandeld kan en moet worden zoals in de vele checklist open werelden.

De planeet waar je op terecht komen heet Mira en deze bevat een aantal thematisch van elkaar verschillende biomen waar we al spelend terechtkomen. Het is een vreemde, buitenaardse planeet waar we noodgedwongen zijn beland. De wereld is onbekend voor onze samenleving en aangezien we hier voorlopig nog wel even moeten vertoeven, heeft de overheid van New Los Angeles, de enige mensenstad/schip/vloot op deze wereld, BLADE tot het leven geroepen. BLADE is een soort leger met een aantal verschillende divisies. Iedere divisie is verantwoordelijk voor iets anders. Zo is er een divisie die de stad moet beschermen tegen kwaadaardige wezens die te dicht bij de stadsmuren komen, een divisie die brokstukken van gereedschap en voertuigen moet terugzoeken, een divisie voor onderzoeksexpedities en nog veel meer. Dit gaf me direct een soort van Attack on Titan gevoel. Er is een duidelijke gelaagdheid in BLADE, maar ondanks je lid bent van divisie A betekent het niet dat je divisie B niet kunt helpen. Je kiest dan ook al vroeg een divisie in de game waar jij je het meest thuis in voelt.

Een kleine BLADE in een grote wereld

Xenoblade Chronicles X is een gigantische game. Maar echt een gigantische game. Je kunt hier met gemak meer dan 100 uur in kwijt. Je kunt enorm veel verschillende soorten avonturen beleven in de vorm van Main Quests, Side Quests, verzoekjes, Affinity Quests en meer. Je verkent de wereld een beetje organisch door middel van quests. Zo kom je er al snel achter dat een vroege Main Quest een hoger level aanraadt dan je op dat moment hoogstwaarschijnlijk bent. Het is ook echt aan te raden om hier naar te luisteren, want de game is niet gemakkelijk. Je moet echt de tijd nemen om de vele gameplay systemen te leren, zowel in als uit de combat. Neem die tijd ook en doe alles lekker op je eigen tempo want je kunt jezelf niet door deze game heen jagen en dat wil je ook niet. Het voelt alsof je in een levende wereld acteert en je moet je houden aan de spelregels. Je kunt in het echte leven ook niet al naar de middelbare school als je na 2 jaar basisschool denkt: “Oké, ik heb hier nu wel even genoeg van.” Nu moet je dit natuurlijk niet te letterlijk nemen, maar wat ik duidelijk wil maken is dat Xenoblade Chronicles X je al vroeg duidelijk wil maken dat het een lange rit gaat worden waar je geduldig moet zijn.

Geduld wordt beloond en dat zie je dan ook terug in het aspect waar een groot gedeelte van deze game om draait: De gigantische mechs, of Skells, zoals ze in deze game worden genoemd. Je komt er al vroeg in de game mee in aanmerking, maar het duurt nog veel langer voordat je er zelf eentje krijgt. Je moet ze verdienen, dat is wat je in het begin al te horen krijgt. Alleen de meest getalenteerde BLADE leden krijgen een Skell. De eerste Skell is dan ook niets vergeleken met de Skell die je tegen het einde van je avontuur kut hebben. Wat dat betreft, blijft de game je alsmaar belonen met veel leukere dingen en veel meer gameplay mogelijkheden. Zo kan je eerste Skell niet eens vliegen. En sterker nog: Het verkrijgen van je eerste Skell is niet eens via een main missie, maar een Side Quest.

Totdat je een Skell krijgt moet je het dus volledig doen met je handen en voeten. Dit geeft een gevoel van kwetsbaarheid, want de wereld is gigantisch en er liggen veel gevaren op de loer. Alles duidt dan ook op gevaar vanaf het eerste moment dat je een stap zet in deze wereld, van de onheilspellende soundtrack, tot de torenhoge monsters om je heen. Dit gevoel van een piepkleine jij in een gevaarlijke wereld is onmogelijk om te schetsen als je al direct aan het begin beschikt over een Skell. Je moet dan ook heel vaak voor Quests naar gebieden die bijna omringd zijn door monsters die veel sterker zijn dan jij. Je kunt ze onmogelijk verslaan op dat moment, dus je moet er toch langs. Dit is af en toe frustrerend, want zo heb ik op sommige momenten toch wel bijna een half uur zitten zoeken naar wegen om tot mijn bestemming te komen. Steeds werd ik gezien door een sterke vijand die met een aanval mijn hele team om zeep helpt. Je bent niet de super hero in deze game. Althans, dat ben je nog lang niet.

Als een singleplayer MMO

Vaker dan niet kreeg ik het gevoel dat ik een singleplayer MMO aan het spelen ben. Van de opzet van de wereld met de vele verschillende groepjes vijanden met een level boven hun hoofd, tot het class-systeem met abilities en de combat zelf. Niet per se een slecht teken, want ik hou ontzettend veel van MMO’s en deze complexe systemen weten mij op de een of andere manier altijd wel aan te grijpen. Zo heb je verschillende classes in Xenoblade Chronicles X die je afzonderlijk van je eigen character level traint in combat. Een class heb je vrij snel tot het maximale level waarmee je Mastery bonussen verdient, zoals exclusieve wapens van die class ontgrendelen om te gebruiken met andere classes. Iedere class heeft unieke passieve unlocks, maar ook unieke skills en wapens. Je bent tijdens het spelen vrij om te switchen wanneer je wilt, maar je moet de meeste classes wel opeenvolgend doorspelen om alles te ontgrendelen. Deze abilities kun je vervolgens ook weer versterken met upgrades en dit vormt dan uiteindelijk de basis voor de gevechten waar je in terechtkomt.

De combat in deze game werkt dan ook een beetje als een typische MMO. Zodra je een gevecht start vecht je personage en vechten je partyleden eigenlijk automatisch. Je partyleden gebruiken ook zelf abilities. Je kunt hierbij kiezen of ze zich vooral moeten focussen op een defensieve stijl, agressiever, ondersteunend of vooral lekker hun gang moeten laten gaan. Je doet zelf alleen maar auto-attacks en moet de abilities zelf gebruiken. Wat dat betreft, komt het gevechtsysteem veel overheen met de andere Xenoblade Chronicles games. De abilities komen ook in verschillende soorten. Verdedigend, aanvallend en ondersteunend. Zo kun je teamgenoten buffs geven en healen. Je hebt tijdens het vechten altijd de keuze tussen een wapen voor afstand en voor dichtbij. Als je een ability kiest die je met een afstandswapen moet doen, maar bijvoorbeeld een mes vast hebt, dan wissel je automatisch van wapen. Dit houdt de flow in de combat lekker vlot, waardoor je je alleen hoeft te concentreren op positionering en je cooldowns. Sommige abilities hebben ook speciale werkingen, zo is er een ability die vijanden kan stunnen. Daaropvolgend kun je een ability afvoeren die gestunde vijanden vloeren. Daaropvolgend kun je weer een ability kiezen die gevloerde vijanden extra schade toedient. Verder zijn er abilities die sterker worden als je ze van achter of de zijkant doet, abilities die sterker worden als je een bepaalde combo doet en ga zo maar door. Het is een vermakelijk combatsysteem waarin jouw skills wel echt op de proef gesteld worden, want zoals ik eerder zei: het is echt geen gemakkelijke game!

De Definitive Editon

Xenoblade Chronicles X verschijnt in de Definitive Edition zo’n 10 jaar na het origineel op de Nintendo Switch en deze brengt een aantal veranderingen met zich mee. Zo is de flow van de combat vooral in het begin van de game een stuk beter door de introductie van een instant cooldown. Hierdoor wals je iets sneller door zwakke vijanden heen en zit er vooral in het begin iets meer tempo op, omdat je simpelweg vaker achter elkaar een aantal sterke aanvallen kunt kiezen.

Je kunt nu vanuit het menu overal waar je maar bent wisselen tussen partyleden. Deze krijgen ook allemaal XP, ook al zijn ze niet actief op dat moment. Je bent dus nooit in een level nadeel als je te lang een bepaalde partymember niet mee op pad neemt. Het wisselen van partyleden was vooral in het origineel echt een hekelpunt, waardoor ook door deze verbetering de game veel lekkerder vloeit.

Grafisch ziet de game er ontzettend goed uit op de Nintendo Switch. Zelfs nu, 10 jaar later, ziet de game er nog steeds heel indrukwekkend uit. Vooral op een handheld console zoals de Nintendo Switch. Het is denk ik wel een van de meest technoligisch indrukwekkende games op deze console. De hele wereld wordt namelijk in één keer geladen en er zitten zo goed als geen laadschermen in deze game. Zelfs niet als je vanuit de wereld in en uit de grote stad reist. De game maakt gebruik van een soort grid systeem om alles slim in te laden zonder dat je daar als speler eigenlijk ook maar iets van merkt.

Verdict

Xenoblade Chronicles X Definitive Edition is de beste en meest indrukwekkende versie van de game die je vandaag te dag kunt spelen. Het is een ontzettend sterke RPG binnen een RPG-reeks die over het algemeen gewoon ontzettend goed is. Het verhaal in deze game is iets minder dan bijvoorbeeld Xenoblade Chronicles 1 of 2, maar de game maakt het goed op het gebied van gameplay die je gedurende de tientallen uren eigenlijk niet loslaat en je steeds opnieuw beloond met nieuwe en hele toffe mogelijkheden. Het is een game waar je wel echt de tijd voor moet nemen. Ondanks de vele tutorial schermen in het begin, wordt veel je niet echt uitgelegd en moet je veel al doend leren. Grafisch is de game ontzettend sterk op de Nintendo Switch en had ik me eigenlijk bijna geen andere game voor kunnen stellen als een beter afscheidsavontuur voor deze Nintendo generatie.