18 maart 2024

Wat heeft Nintendo tegen ROM-sites?

Zoals jullie waarschijnlijk hebben meegekregen, heeft Nintendo in juli enkele websites aangeklaagd. Deze websites boden ROMs en ISO’s aan om gratis te downloaden. Veel gamers hebben hier hun meningen uitgelaten op social media en forums. Veel van deze meningen waren negatief. Heeft Nintendo zichzelf hiermee in de voet geschoten, of was het juist een verstandige zet?

Een Rom(dump) of ISO bevat de data van een spel, exact zoals het op de cartridge of schijf stond. Over het algemeen worden deze in emulators gebruikt. Ze kunnen eventueel ook op speciale cartridges gezet worden, met bijvoorbeeld een SD-card. Hierdoor zijn ze op de originele console te spelen. Voor schijfjes betekent dit dat ze gebrand kunnen worden. Om ze af te spelen is er meestal wel een modificatie aan de originele console nodig, omdat deze hiertegen beveiligd zijn.

Wat is er aan de hand?

In feite is het downloaden van deze ROMs niet anders dan films of muziek downloaden van nieuwsgroepen of een torrent-site. Je downloadt een game waar je geen gebruiksrechten over hebt betaald. Nintendo staat dus in haar recht om sites die games gratis beschikbaar stellen, aan te klagen. Echter zit de situatie niet zo gemakkelijk in elkaar. Zelf ben ik hierin van mening dat deze rechtszaken slecht zijn voor de games-industrie. Toch ben ik ook van mening dat Nintendo de juiste keuze maakt.
Er zijn een paar redenen waarom deze situatie in mijn ogen slecht is voor de gaming industrie. De aanval van Nintendo richt zich op twee ROM-sites, LoveROMS en LoveRETRO. Websites als Emuparadise hebben nu óók alle Nintendo ROMs en ISO’s van hun site verwijderd om te voorkomen dat ze ook doelwit worden.

ROM-sites en cultureel erfgoed

Deze ROM-sites dienen ook als een soort van game-archieven. Deze archieven zijn belangrijk voor game-behoud. Games die zonder sites als deze niet meer speelbaar zijn voor een groot publiek. Bijvoorbeeld voor gamers die niet het internet willen afstruinen om de originele games en bijbehorende consoles tweedehands aan te schaffen. Maar ook, en in mijn ogen nog belangrijker, games die anderzijds onbeschikbaar zijn voor jongere gamers. Gamers die toch op zoek gaan naar tweedehands opties, kunnen met een aantal zaken te maken krijgen. Consoles vinden die in goede (speelbare) staat zijn. Hoge prijzen van zeldzame games en soms consoles. Aansluiten op een moderne TV. Een volledige console moeten kopen, en plaatsen, voor slechts een páár games die ze willen spelen. Allemaal zaken waar je dan tegenaan kan lopen. Tevens is het ook enigszins opvallend dat Nintendo, net als bij ROMs, niets aan deze tweedehands markt verdient.
Dan hebben we ook nog vertalingen van games die alleen maar in een bepaald land of gebied verkocht zijn. Denk bijvoorbeeld aan Japanse RPG’s die nu volwaardige vertalingen krijgen door fans. Of games die, om welke reden dan ook, helemaal nooit zijn uitgebracht. Hier zijn vaak honderden uren aan besteed en hebben nooit het daglicht gezien. Zonde dat slechts een paar mensen, of zelfs niemand, deze games ooit hebben kunnen spelen.
nintendo rom
Uiteraard mag Nintendo zelf beslissen wat er met haar intellectuele eigendommen gebeurt. Maar waarom telt onze stem eigenlijk niet mee? Hoe zou de wereld er uitzien als de Sixtijnse Kapel achter slot en grendel zou zitten? Of als klassieke muziek al die decennia ontoegankelijk was? Games zijn een kunstvorm en kunst is cultureel erfgoed. Dat betekent natuurlijk niet dat alles gratis moet zijn, maar wel dat het niet volledig ontoegankelijk zou mogen zijn. Voor de Sixtijnse Kapel moet je immers ook entree betalen, maar de kunst is in ieder geval wèl beschikbaar en toegankelijk.

Nintendo’s motief

Maar zoals zoveel dingen is het helaas niet zo eenvoudig. Virtual Console games, of games die op de NES en SNES Classic Mini staan, snap ik nog. Maar alle andere NES, SNES, N64, en GameCube games zijn niet meer te koop. Hetzelfde geldt voor games voor alle Game Boys. Waarom zouden ze dan niet gedeeld mogen worden? Wellicht creëer je zelfs nieuwe fans. Fans die daarna mogelijk zelfs nieuwe games van een bepaalde franchise kopen.
Nintendo heeft in het verleden ook immers nooit zo moeilijk gedaan. Wellicht omdat ze ook geen omzetderving hieraan hadden, wellicht vanwege mijn bovenstaande punten. Hoe dan ook, ROMs waren nooit echt een probleem. Zolang deze niet recent genoeg waren dat ze het in de cijfers merken.
nintendo rom
Een motief zou kunnen zijn dat ze toekomstige releases van deze games willen veiligstellen. Bijvoorbeeld de NES games die ze bij Nintendo Switch Online (gaan) bieden. Mogelijke Virtual Console games op de Switch of latere consoles. Nieuwe Classic Mini consoles, of uitgebreidere versies van de huidige. Noem maar op, we weten niet wat Nintendo nog in de planning heeft, of in de toekomst gaat bedenken. Als mensen nu ROMs kunnen downloaden, kan dit ooit tot omzetderving leiden. Zelf vind ik dit niet het meest aannemelijke motief, kijk naar de verkopen van de Classic Mini’s. Zelfs als men een andere firmware erop zet, dan downloaden mensen alleen games die er nog niet op staan. Dus alsnog geen omzetderving. Nintendo zal er wellicht zelfs meer Mini’s door verkopen.

Openbaar domein

Het belangrijkste motief zal dan waarschijnlijk het behoud van rechten zijn, toch? Copyright wordt echter behouden tot 70 jaar na release van bijvoorbeeld een game. Dus Nintendo zit voor die periode veilig. Daarna vallen ze onder ‘publiek domein’, en zijn ze alsnog door iedereen vrij te spelen, wat Nintendo ook doet. Copyright speelt dus niet mee. Maar wat dan wel?
En volgens mij komen we nu bij de essentie van het hele verhaal. Een handelsmerk, aangeduid met ™ voor TradeMark of ® voor Registered trademark, is beschermd. Mits dit handelsmerk actief gebruikt of beschermd wordt. Zijn er dus games waarvan Nintendo de franchise of naam niet actief gebruikt, moeten ze wel laten merken dat ze nog van belang voor hun zijn. Bij handelsnamen die actief gebruikt worden, moet dit vermeld worden. Soms staat dit achter de titel van de game, maar meestal staat er een volwaardige disclaimer op de achterkant. Deze omvat dan vaak alle copyrights en handelsmerken.
nintendo rom disclamer
Als deze dus niet actief gebruikt worden, moeten deze handelsmerken verdedigd blijven. Als Nintendo dat niet doet, komen ze in het publiek domein, en mag iedereen deze namen gebruiken. Zo kwam ik bijvoorbeeld tegen dat Sony niet meer alleenrecht op de naam “Walkman” heeft. Dit omdat ze het niet actief gebruikte, maar ook niet verdedigde. Dat is volgens mij de hele reden waarom Nintendo deze ROM-sites heeft aangeklaagd, zodat ze in de toekomst nog steeds de alleenrechten over deze handelsmerken behoudt. Dan kun je ook beter in één keer alles verdedigen, dan elk trademark apart.

Conclusie

Wat Nintendo ook doet, ze hebben hiermee invloed op de gamesindustrie. Dit kan op lange, of op korte termijn zijn. Wat de beste keuze is, blijft open voor discussie. De reactie van veel gamers is begrijpelijk, maar begrijpelijk is ook waarom Nintendo vindt dat ze actie moeten ondernemen.
Wat vinden jullie? Maakt Nintendo de juiste keuze? Of moet Nintendo bepaalde handelsmerken mogelijk opgeven voor het behoud van games?

Lars jj

Gamer in hart en nieren sinds 1991. Het begon met een NES maar twee jaar later kwam ik in aanraking met PC. Vanaf dat moment is dit ook mijn platform of choice. De afgelopen jaren ben ik wel weer steeds vaker op de bank te vinden met een Xbox controller in mijn handen. Command & Conquer, Forza, Half Life en Metal Gear zijn mijn favoriete franchises.

Bekijk alle berichten van Lars jj →