Review: Mortal Kombat 1

De meest schedelbrekende, spierscheurende fighter heeft een nieuwe deel gekregen met Mortal Kombat 1. Het verhaal begint vanaf voren maar dan als nooit te voren.

Meer dan 30 jaar lang zijn Mortal Kombat én NetherRealm Studios bekend om hun intense gevechten waarbij smerigheid bij komt kijken en stevige verhaallijnen. De nieuwste toevoeging in de reeks, Mortal Kombat 1, brengt mogelijk de grootste verandering in gameplay die de serie ooit heeft gezien.

We hebben het over het nieuwe Kameo systeem. Een soort van tag-team optie waarbij je een sidekick kan inschakelen om een paar meppen uit te delen. Deze sidekicks (Kameo’s zoals de game ze noemt) zijn helaas niet direct speelbaar maar je kunt ze wel toevoegen aan je team. Een Kameo zorgt ervoor dat je in feite de regels van het spel breken door personages met elkaar te combineren. Het systeem maakt het vechten heel dynamisch en kan zorgen voor zieke combinaties, strategieën en interessante match-ups.

Deze game mechanic is totaal niet nieuw in de fighting game scene, zo hebben we deze al eerder gezien bij andere bekende fighting games. Het verschil bij deze game is dat het uitzonderlijk goed is uitgevoerd. Zo zijn er voor elke Kameo een aantal moves die je kunt gebruiken om jouw vechtstijl uniek te maken.

Toch zijn er een aantal items die wel nog een kleine poetsbeurt kunnen gebruiken, maar waar het spel zoals gewoonlijk in uitblinkt is de storytelling van het verhaal.

Back to basics

Niet in paniek raken, back to basics kan ook wel goed zijn. Het vechten zelf is nog steeds prima. De lijst met moves voor elk personage is overzichtelijk en gemakkelijk te begrijpen. De gameplay lijkt ook meer terug te gaan naar wat basis moves in de Martial Arts. Zo zijn de combo’s, die je natuurlijk zelf moet ontdekken, meer gebaseerd op vechtkunst dan special moves. Natuurlijk zien we ook bekende moves in de serie terug van bijvoorbeeld Scorpion en Sindel, deze maken nog steeds een groot deel uit van je combo’s maar zijn natuurlijk ook een staple in de series.

De lol van elk vechtspel komt voort uit de mix van paniek en anticipatie die ontstaat wanneer je probeert uit te vogelen welke bloederige moordbewegingen je tegenstander te graag gebruikt. En Mortal Kombat 1 stelt op dit vlak nog steeds niet teleur.

Ook het Kameo systeem hebben wij al eens, soort van, eerder gezien in de series maar ook in andere vechtspellen. Met name de introductie van Kameo vechters, personages die buiten beeld kort in het gevecht springen met een druk op de knop. Het idee is niet nieuw in vechtspellen, maar het is in Mortal Kombat 1 goed uitgevoerd.

Een Kameo-aanval van Kung Lao kan een combo starten of aanvullen, terwijl andere Kameos dienen als een soort escape of last-resort. Scorpion helpt je bijvoorbeeld met het ontwijken van een aanval terwijl Sub-Zero die projectielaanvallen blokkeert. Zo is ieder karakter goed voor een bepaald doel. Met wat doordachte reflexen, kunnen deze Kameos ook te hulp schieten om je uit de combo van een tegenstander te bevrijden ten koste van je energy bar.

Uitstekend verhaal met af en toe wat hekelpunten

In plaats van een remake zoals de opzichtige “1” doet vermoeden, is het eigenlijk een vervolg van de wilde finale die we zagen in het vorige spel. Deze kort maar krachtige vervolg speel je ongeveer uit in 6 tot 7 uur tijd. Alhoewel het kort lijkt, voelt het verhaal veel langer aan dan het daadwerkelijk is.

Liu Kang is nu een “God of Fire” en heeft het universum veranderd om al het kwaad te verbannen. Alhoewel het een nieuw universum is volgt er wel een generiek verhaal van kantenwisseling, fan service en eindeloze Kliché’s. Je kan bijna de komende regels hardop zeggen, zo voorspellend kan het soms aanvoelen.

Het verhaallijn wordt weliswaar aangepast echter, kiest het verhaal er alleen voor om sommige slechteriken als goede personages neer te zetten en een overenthousiaste passie voor het woord “tijdlijn” te introduceren.

Natuurlijk zijn er ook storende punten aan de verhaalmodus. In elk hoofdstuk speel jij een andere karakter. Hierbij krijg je geen enkele vorm van begeleiding over wat er speciaal aan hen is, hun achtergrond of hun missie. Het belangrijkste, zoals hun combo’s en speciale bewegingen, wordt niet duidelijk gemaakt.

Zo moest ik bijvoorbeeld door de movelist gaan en alles minstens één keer proberen. Zodra ik een karakter begon te leren, was het einde hoofdstuk en werd ik weer in de schoenen gegooid van een ander karakter. Het leek wel een oneindige loop die niet te stoppen was.

Invasions is goed maar kan beter

Mortal Kombat 1 brengt deze keer Invasions met zich mee. Deze nieuwe game mode is een soort van virtueel spelbord die de thematische omgevingen en beloningen van het voormalige The Krypt combineert met RPG-like elementen uit eerdere games en modi. Het idee is goed maar in werkelijkheid kon het beter worden uitgevoerd.

Ieder “vakje” heeft zijn eigen thema waar een gevecht aan gekoppeld is. Na een aantal keer spelen worden deze fights repetitief en verliezen al snel hun uitdaging. Ondertussen verzamel je beloningen, sleutels om door te spelen en kun je tussendoor nog her en der een kleine uitdaging doen.

De algemene game mode is een leuke twist voor de game en blaast enigszins nieuw leven in, maar verliest al snel zijn wow-factor.

Samenvatting

Mortal Kombat 1 brengt vernieuwingen in de gameplay met het Kameo systeem, waardoor gevechten dynamischer worden. Dit vechtsysteem voeg een nieuwe strategische laag toe aan alle gevechten.

Het verhaal vervolgt zijn epische voorganger die we beleefden in het vorige spel, met een duidelijke nadruk op de tijdlijn. Een kort maar krachtige verhaal modus waarin vaak het script te voorspellen valt. Ook is het interessant om traditionele “bad guys” terug te zien als gealliëerden in het verhaal. Dit geeft de game een frisse vibe.

De singleplayer modus “Invasions” combineert elementen van eerdere modi, maar voelt soms repetitief en mist uitdaging. Wel brengt deze game mode frisse elementen, maar kan nog verbeterd worden om de langdurige interesse vast te houden en herspeelbaarder te maken.